Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Αναφορικά με την ανεξαρτητοποίηση της ΠΑΣΚ δασκάλων

Ανεξαρτησία ή υποκρισία;
των Γιώργου Πολάκη και Γιώργου Τζωρτζακάκη



Πληθαίνουν οι δηλώσεις ανεξαρτητοποίησης των μελών της ΠΑΣΚ στο Δ.Σ. της ΔΟΕ, αλλά και σε κατά τόπους ΠΑΣΚ (π.χ. Σύλλογος Δελμούζος). Κανονικά θα έπρεπε να μας χαροποιεί μια τέτοια εξέλιξη. Επιτέλους αυτό που συμβαίνει στους δρόμους, στις πλατείες φαίνεται να επηρεάζει τα κλειστά κομματικά και παραταξιακά γραφεία. Επιτέλους κάποιοι που φώναζαν με όλη τους τη δύναμη είναι τιμή μου που είμαι ΠΑΣΟΚ (στο συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνιο 2011), αυτοί που έβλεπαν κινδύνους στις κινητοποιήσεις του κόσμου, που δήλωναν ότι χωρίς το μνημόνιο δε θα πληρώνονταν οι συντάξεις και οι μισθοί (στοιχείο που είναι απολύτως ψευδές) άρχισαν να παίρνουν αποστάσεις από την κυβερνητική πολιτική. Όμως κάποιες δεύτερες σκέψεις, μας κάνουν να αμφιβάλλουμε, τόσο για τις προθέσεις των συγκεκριμένων διαφοροποιήσεων όσο και της λειτουργίας τους.

Ζήτηματα ιστορίας
1. Η δήλωση ανεξαρτητοποίησης της ΠΑΣΚ μας θύμισε τις ανάλογες ανεξαρτητοποιήσεις της φοιτητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΠ) εκεί γύρω στο 1987 όταν το υπουργείο βρισκόταν σε ‘διάλογο’ με τους φοιτητές. Ανεξαρτητοποίηση που δεν εμπόδισε μετά από λίγο καιρό, την ΠΑΣΠ να κάνει εκδηλώσεις με κυβερνητικά στελέχη.
 2   Γιατί ανεξαρτητοποιήθηκαν τώρα, και όχι στο συνέδριο της ΔΟΕ τον Ιούνη;  Πίστευαν και διέδιδαν ότι το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο δε θα επηρέαζαν τον πιο κακοπληρωμένο κλάδο. Τώρα συνειδητοποίησαν ότι τους έλεγαν ψέματα. Ότι με το μεσοπρόθεσμο έχουμε απώλειες ήδη 300 ευρώ και πλέον και με το μισθολόγιο μάλλον θα χάσουμε παρά θα κερδίσουμε.
Ποια η λειτουργία της διαφοροποίησης
Τώρα που κατάλαβαν ότι ο επίσημος πολιτικός φορέας τους έχει αποφασίσει να πληρώσει η εργαζόμενη κοινωνία το «μάρμαρο» της κρίσης και όχι τα λαμόγια που κερδοσκόπησαν, τι θα κάνουν;

• Θ’ αρχίσουν να βομβαρδίζουν με γράμματα όπου θα τους καλούν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους;
• Δε θα τους κάνουν like στο facebook;
• Δε θα ξαναφωτογραφηθούν μαζί με υπουργούς και υφυπουργούς;
• Θα τους κρατήσουν μούτρα και δε θα ξαναπαίξουν μαζί τους, μέχρι να ξαναμπούν στον ίσιο δρόμο του σοσιαλισμού;
Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και στο τέλος Ιούνη, όταν διεξαγόταν το συνέδριο της ομοσπονδίας, και ήταν γνωστά κάποια μέτρα του μεσοπρόθεσμου, τα οποία θα μείωναν δραματικά τους μισθούς μας η ΠΑΣΚ δε θυμήθηκε να αντιδράσει. Πότε ξύπνησε;; Όταν ανακοινώθηκε η περικοπή κατά 50% του κινήτρου απόδοσης! Δηλαδή μείον 50 ευρώ το μήνα (αναδρομικά από 1.7.11). Όμως τα υπόλοιπα μέτρα του μεσοπρόθεσμου (εισφορές 3% στο σύνολο των ακαθάριστων αποδοχών αναδρομικά από 1/1, μείωση αφορολόγητου) προκαλούν πολύ μεγαλύτερη επιβάρυνση στους μισθούς μας.
Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και σήμερα που η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει τη χειρότερη επίθεση ενάντια στον κόσμο της εργασίας (των δασκάλων μη εξαιρουμένων) αυτοί γράφουν στην τελευταία ανακοίνωση της ΔΟΕ (το κείμενο πέρασε και με την ψήφο της ΔΑΚΕ):

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να ασχοληθεί με την ουσία της εκπαίδευσης η οποία υποφέρει από τα ανάλγητα μέτρα των μνημονίων και του μεσοπρόθεσμου και να μη χρησιμοποιεί την κρίση ως ευκαιρία για διαρκή λήψη όχι μόνο οικονομικών αλλά και θεσμικών μέτρων που επιφέρουν εργασιακό μεσαίωνα.
Όταν σε τέτοιες συνθήκες εσύ απλά ΚΑΛΕΙΣ το υπουργείο αντί για να προετοιμάζεις πιο σοβαρά την αντίδραση τότε αντιλαμβάνεστε ότι η δήλωση ανεξαρτησίας δεν είναι παρά σκέτη υποκρισία

Για να συντομεύουμε: Θεωρούμε ότι η διαφοροποίηση αυτή δεν είναι αφετηρία για αντιπαράθεση με τον επίσημο πολιτικό τους φορέα, για την οργάνωση νέων αγώνων, για τη συγκρότηση του μετώπου που θα υπερασπίζεται το δημόσιο τομέα. Μάλλον λειτουργεί ως ομπρέλα για να τους προστατέψει από τη διαμαρτυρία του κόσμου. Για να βγουν από το κάδρο του συνυπεύθυνου, για να φύγει η ρετσινιά του κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να μη γίνουν και οι ίδιοι αποδέκτες της οργής του κόσμου. Είναι ενδεικτικό ότι το μέλος της 15μελούς γραμματείας της ΠΑΣΚ Δ. Ζανετούλης, σε ενημέρωση του ΔΣ του συλλόγου δασκάλων της Ρόδου που έκανε στις 6/9/11 (ανεξαρτητοποίηση της ΠΑΣΚ από ΠΑΣΟΚ), μας ανακοίνωσε ότι: Θα σας ενημερώσω για κάτι που εάν είχε συμβεί πριν τον Ιούνιο του 2011 το αποτέλεσμα των εκλογών στο σύλλογο Ρόδου (όπου η ΠΑΣΚ έχασε την πλειοψηφία) όσο και στο πανελλήνιο (όπου απώλεσε μια έδρα από το ΔΣ της ΔΟΕ) θα ήταν διαφορετικό! Αυτό τους ένοιαξε!
 Γι’ αυτό και η διαφοροποίηση τώρα, και όχι στο συνέδριο τον Ιούνη που θα έδινε άλλη δυναμική στο πρόγραμμα δράσης. Γι’αυτό και ανεξαρτητοποίηση και όχι πολιτική διαφοροποίηση όπως έκανε μια πολύ πιο αξιοπρεπής φουρνιά συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ όταν εφαρμόστηκε το πρώτο σταθεροποιητικό πρόγραμμα το 1985 επί Σημίτη που δημιούργησε άλλα κόμματα. Η διαπλοκή ΠΑΣΟΚ – Παράταξης ΠΑΣΚ – Μηχανισμού Διοίκησης είναι μεγάλη. Σημειώνουμε ενδεικτικά:
• συναντήσεις της ΠΑΣΚ με την Υπουργό Παιδείας παράλληλα με το συνέδριο της ΔΟΕ,
• συνάντηση με υπουργό-υφυπουργό παιδείας στο συνέδριο της ΠΑΣΚ το Φλεβάρη του 2011
• συμμετοχή προϊσταμένων στο ψηφοδέλτια της ΠΑΣΚ
• πριμοδότηση μελών της ΠΑΣΚ στις κρίσεις διευθυντών
• Πλήρης ταύτιση με τις επιλογές της διοίκησης σε αρκετές περιπτώσεις

Όπως είναι προφανές όλα τα παραπάνω δε μπορούν να κρυφτούν πίσω από μια δήλωση ανεξαρτητοποίησης. Η ρετσινιά του κυβερνητικού συνδικαλιστή δε φεύγει μ’ ένα απλό πλύσιμο – δήλωση. Απαιτεί ακριβώς τις ενέργειες που έγιναν πριν και κατά τη διάρκεια της απεργίας του 2006 (συγκρότηση επιτροπών αγώνα, πολιτικοποίηση της αντιπαράθεσης, επιδίωξη συντονισμού με άλλους κλάδους, κινητοποίηση της κοινής γνώμης κτλ). Τίποτα από όλα αυτά δε συμβαίνει. Η ΠΑΣΚ λόγω της δύναμης που έχει (σε θεσμικό επίπεδο) θα μπορούσε άνετα να συνδράμει στην επανάληψη σκληρής αντίδρασης όπως έκανε το 2006. Αλλά συγνώμη! Τότε κυβέρνηση ήταν η ΝΔ όχι το ΠΑΣΟΚ……

  Συγχωρέστε μας τον τόνο του κειμένου. Δεν προέρχεται από την αντίληψη ότι έχουμε το αντικυβερνητικό και επαναστατικό αλάθητο, αλλά όταν και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας καταλαβαίνει ότι το επίδικο της συγκυρίας είναι η πτώχευση της κοινωνίας με όρους Μπανανίας, για να σωθούν οι τράπεζες και οι πιστωτές τότε η δήλωση ανεξαρτητοποίησης της ΠΑΣΚ από τους υπαλλήλους της Τρόικας και των τραπεζών απλά είναι χωρίς αντίκρισμα.


 Υ.Γ. Προκειμένου να γίνει αντιληπτή η υποκρισία της ΠΑΣΚ και να φανεί ότι η δήλωση ανεξαρτητοποίησης δεν είναι παρά μια συγκροτημένη κίνηση που εντάσσεται στο γενικότερο πολιτικό της λόγο συστήνουμε να διαβαστεί το κείμενο του συναδέλφου Αλεξάκη Δημήτρη: Ιδεολογική γραμμή της ΠΑΣΚ: Αδιέξοδα και αυταπάτες



 

Συντονισμός Σωματείων για το χαράτσι: δεν πληρώνουμε, τους ανατρέπουμε!


Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου
  • ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ σε κυβέρνηση, κεφάλαιο, τράπεζες ΕΕ, ΔΝΤ
  • ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ παιδεία, υγεία, δημόσια περιουσία
  • ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, την κρίση και το χρέος τους
  • ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ!
Όλοι στο συλλαλητήριο την Πέμπτη 7.30μμ στην Πλ. Σαπφούς
Η βάρβαρη και άδικη επιδρομή κυβέρνησης και τρόικας σε βάρος της πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων δεν έχει τέλος. Κυβέρνηση και τρόικα έχουν ανακηρυχθεί σε «σωτήρες» του κεφαλαίου, των τραπεζών, των μεγαλοεργοδοτών και εγκληματικοί δήμιοι των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Στον απόλυτο παραλογισμό να δώσουν όσα περισσότερα μπορούν στους τοκογλύφους δανειστές, παίρνουν τα πιο αντιλαϊκά και δυσβάστακτα μέτρα και μας βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, στην εξαθλίωση και στη φτώχεια.
Το θράσος κυβέρνησης και τρόικας είναι απύθμενο: από τη μια μειώνουν τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων, συνεχίζουν τις απεριόριστες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, επεξεργάζονται σε συμφωνία με τη ΝΔ νέα μείωση της φορολογίας του, εκποιούν το δημόσιο συσσωρευμένο πλούτο, από την άλλη συνεχίζουν να χαρατσώνουν βάναυσα και άδικα την πλειοψηφία της κοινωνίας. Με τα έκτακτα φοροληστρικά κυβερνητικά και τροϊκανά μέτρα, τις νέες μειώσεις μισθών, συντάξεων και αφορολογήτου ορίου, την εφεδρεία – απολύσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στήνεται η μεγαλύτερη ληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά ταυτόχρονα προστατεύουν και αφήνουν στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και την εκκλησιαστική περιουσία.
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
Δε θα ανεχθούμε να ληστεύετε τα βιβλία των παιδιών μας. Δε θα ανεχθούμε να στερείτε στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, το ρεύμα. Δε θα σας αφήσουμε να μας μετατρέψετε σε ανθρώπους των σπηλαίων. Διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή με πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά.
Καλούμε τους εργαζόμενους, όλο τον λαό και τους φορείς του μαζικού κινήματος, σε μαζικό ξεσηκωμό ενάντια στις έκτακτες ληστρικές εισφορές, οι οποίες μόνο έκτακτες δεν είναι καθώς το τέλος ακινήτων ισχύει τουλάχιστον μέχρι το 2014, ενώ η έκτακτη εισφορά μέχρι το 2015!
Προειδοποιούμε πως δε θα γίνει δεκτό το Πέρασμα στην εφεδρεία των εργαζομένων στο δημόσιο, που δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά την απόλυσή τους. Δε θα δεχτούμε να μεγαλώσει η ανεργία, αλλά και να αποψιλωθούν οι δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν πλέον οριακά λόγω έλλειψης προσωπικού ―και στη Λέσβο― με θύμα τον πολίτη. Θα βάλουμε φραγμό στον κανιβαλικό μέτρο της εφεδρείας με κάθε μέσο, με κινητοποιήσεις, με καταλήψεις και αποκλεισμούς.
Μαζικά και συλλογικά να συγκροτηθούν αντιστάσεις ανυπακοής στα νέα χαράτσια. Πρώτα απ’ όλα οι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, να αντισταθούν συλλογικά και μαζικά στα νέα ληστρικά χαράτσια. Να δημιουργήσουμε ένα πλατύ, μαζικό κίνημα ανυπακοής ενάντια στα χαράτσια, στο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, την κυβέρνηση, την τρόικα.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ!
Η κυβέρνηση χαρατσώνει το λαό για να πληρώσει τους «δανειστές». Ούτε ένα ευρώ στους τοκογλύφους των αγορών, στο ΔΝΤ, την ΕΕ και την κυβέρνηση.
Να επιστρέψουμε στους δρόμους και τις πλατείες, να γιγαντώσουμε τις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις, να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας, για να ανατρέψουμε, τα χαράτσια και τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε!
Καλούμε κάθε σωματείο και συλλογικότητα, τις φοιτητικές καταλήψεις, τα κινήματα ανυπακοής «δεν πληρώνω», τις λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών σε πόλεις και γειτονιές, με συλλογικές αποφάσεις να απορρίψουν τα νέα χαράτσια, να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις διαρκείας και να καλύψουν τα μέλη τους στη μη καταβολή τους. Για την ανάπτυξη ενός πολύμορφου απεργιακού μαζικού αγωνιστικού κινήματος με στόχο την ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ-ΔΝΤ.
Καλούμε σε συμμετοχή στις πρωτοβουλίες των σωματείων ενάντια στα χαράτσια
Όλοι στο συλλαλητηρίου την Πέμπτη 7.30μμ στην Πλ. Σαπφούς

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ανακοίνωση για τη διοικητική αναδιάρθρωση

ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ο σύγχρονος μεσαίωνας έχει ανάγκη τους ιεροεξεταστές του

Ο ρόλος των διευθυντών , ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, η παραβίαση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου, η δημιουργία σχολικών ενοτήτων , το σχολικό συμβούλιο, η αλλαγή του ρόλου του ΠΥΣΠΕ, η κατάργηση φορέων όπως το ΚΕΔΔΥ, είναι μερικά από τα ζητήματα που περιλαμβάνονται στο στο προσχέδιο νόμου της κυβέρνησης «για την αναδιοργάνωση των περιφερειακών υπηρεσιών της εκπαίδευσης»
Πρόκειται για σοβαρότατες αλλαγές που έχουν επίπτωση και στην «καθημερινότητα» αλλά και στην ουσία του  «νέου» σχολείου.
Έτσι λοιπόν, το σχολείο που διαμορφώνεται με βάση τις τομές που επιχειρεί η κυβέρνηση να κάνει σε όλες τις βαθμίδες τις εκπαίδευσης, απαιτεί και ανάλογες δομές στη διοίκηση, ώστε να μπορεί να το υποστηρίξει. .
Για να μπορεί να λειτουργήσει το «νέο» σχολείο της αγοράς με βάση τις επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,  προϋπόθεση είναι να φτιαχτεί ένα σύνολο μέτρων , ένα πλέγμα διοικητικής ασφυξίας, να επιβάλλει ένα σύνολο καθηκόντων και να δημιουργήσει μια κατάσταση φόβου και εν συνεχεία να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για «ατομική» πλέον διαπραγμάτευση της ύπαρξης του καθενός στη σχολική μονάδα,  με φυσικά πολύ δυσμενείς όρους για την ύπαρξη οποιασδήποτε συλλογικής δράσης και αντίστασης στη πράξη.
Το ΠΑΣΟΚ, το σύγχρονο κόμμα της οικονομικής, εργασιακής, μορφωτικής και αντιδημοκρατικής οπισθοδρόμησης, με τις ευλογίες και την πλήρη συναίνεση της ΝΔ, εισάγει, τον πάλαι ποτέ επιθεωρητή,  σε ρόλο αξιολογητή - μάνατζερ στην εκπαίδευση.
Όλος ο διοικητικός μηχανισμός, διευθυντές, σύμβουλοι παιδαγωγικής καθοδήγησης, προϊστάμενοι, οι διευθυντές εκπαίδευσης, περιφερειάρχες κ.λπ. ανακηρύσσονται από την κυβέρνηση και το Υπουργείο παιδείας οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές.

Με βάση  λοιπόν το προσχέδιο νόμου που είδε το φως της δημοσιότητας  καθορίζει :
Απόλυτα αυταρχικό και συγκεντρωτικό σύστημα, μια πυραμίδα όπου οι κάτω υποτάσσονται στους επάνω
Σε κατάργηση των δικαιωμάτων των συλλόγων διδασκόντων προχωρά το υπουργείο. Οι σύλλογοι διδασκόντων παίζουν κυρίως γνωμοδοτικό και όχι αποφασιστικό ρόλο, σαν τη δημόσια διαβούλευση της κυβέρνησης. Επιτρέπουν στην εκπαιδευτική κοινότητα να έχει γνώμη (δεν το απαγορεύουν ακόμα αυτό δια νόμου) αλλά φυσικά όχι και το δικαίωμα να την κάνει απόφαση.

Τις αποφάσεις τις παίρνει ο διευθυντής μαζί με όλο το διοικητικό μηχανισμό που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Για να εξυπηρετηθεί καλύτερα αυτός ο ρόλος καθορίζεται και κανονισμός λειτουργίας της σχολικής μονάδας δηλαδή νέο καθηκοντολόγιο, το οποίο εγκρίνεται ανά σχολική μονάδα από το Υπουργείο..
Όλη η εξουσία στον απόλυτο μονάρχη διευθυντή και στο διοικητικό μηχανισμό
Με βάση το νέο ρόλο ο διευθυντής:
-Μετέχει στην διοικητική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού του σχολείου, δηλαδή αξιολογεί και βαθμολογεί.
-Είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος για το προσωπικό της σχολικής μονάδας και μπορεί να επιβάλλει όλη την γκάμα των ποινών  που προβλέπει ο ΔΥΚ, από έγγραφη επίπληξη ως και πρόστιμο μέχρι το 1/6 των μηνιαίων αποδοχών. Τώρα γίνεται πολύ καθαρό τι σημαίνει ότι στο νέο μισθολόγιο συνδέεται ο μισθός με το βαθμό και την παραγωγικότητα.
 -Ένα μέρος του μισθού θα δίνεται ανάλογα με την ανταπόκριση του υπαλλήλου στα παραγωγικά κριτήρια που θέτει το κράτος (παραγωγικότητα = αξιολόγηση). Σ’ αυτό το προσχέδιο νόμου παίρνουμε μια γεύση για το πώς μειώνονται οι μισθοί,  τους περικόπτει ο διευθυντής!!!
Αλήθεια, τι εννοεί το σχέδιο νόμου όταν λέει ότι ο διευθυντής είναι ο πειθαρχικός προϊστάμενος του προσωπικού της σχολικής μονάδας; Μήπως γίνεται ο εργοδότης όλων των εργαζόμενων στο σχολείο; Εκπαιδευτικοί, φύλακες, προσωπικό καθαριότητας, διοικητικό προσωπικό ελέγχονται, ίσως και προσλαμβάνονται (στο μέλλον) από το διευθυντή;
Έχουν την ευθύνη για την οργάνωση της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και για τις δράσεις βελτίωσης της καθώς επίσης και των οικονομικών στοιχείων της. Γενικεύεται υποχρεωτικά η συμμετοχή στην αυτοαξιολόγηση. Αφού η κυβέρνηση απέτυχε την εθελοντική συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας στην αυτοαξιολόγηση (μαζική άρνηση των συλλόγων διδασκόντων), προχωρά στην επιβολή. Άλλωστε, όπου δεν πίπτει λόγος (ο δικός τους εννοείται), πίπτει ράβδος! Τι σημαίνουν όμως οι αρμοδιότητες του διευθυντή περί των οικονομικών στοιχείων της αυτοαξιολόγησης; Μήπως αυτό που κατάγγειλε η εκπαιδευτική κοινότητα από πέρσι με το νόμο 3848/2010; Μήπως ο διευθυντής αναλαμβάνει να λύσει τις «αγκυλώσεις» του συστήματος; Να γίνει ο μάνατζερ που έχει την ευθύνη να βρει χρήματα για τη λειτουργία του σχολείου μέσω των γονιών, των χορηγών και της τοπικής αγοράς; Μήπως επίσης, κατανέμει τα κονδύλια της υπερωριακής αποζημίωσης στους εκπαιδευτικούς για τη συμμετοχή τους στις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης; Άλλωστε οι διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης έχουν ένα πλαίσιο λειτουργίας και καθηκόντων που απαιτεί την παραμονή των εκπαιδευτικών για συνεδριάσεις, συναντήσεις κ.λπ. πάρα πολλές ώρες στο σχολείο (πολύ περισσότερες από το εργασιακό ωράριο). Στα άλλα υπουργεία δεν υπάρχει ισοκατανομή της υπερωριακής αποζημίωσης αλλά την αναλαμβάνει ο προϊστάμενος κάθε υπηρεσίας, κατά το δοκούν, το ρουσφέτι, τις γνωριμίες, το μέγεθος της υποταγής… Μήπως αυτό εισάγουν και στην εκπαίδευση;
Είναι υπεύθυνοι για τα προγράμματα ενδοσχολικής επιμόρφωσης μαζί με τους συμβούλους παιδαγωγικής καθοδήγησης. Ούτε εδώ δεν έχει την ευθύνη ο σύλλογος διδασκόντων!!! Ο διευθυντής υπεύθυνος ακόμα και για τα παιδαγωγικά ζητήματα! Μήπως γιατί η ενδοσχολική επιμόρφωση θα γίνεται απογευματινές ώρες, Σαββατοκύριακα, αργίες, καλοκαίρια; Μήπως γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται το δερβέναγά τους μέσα στο σχολείο; Και για όποιον δεν κατάλαβε, η απίστευτη ειρωνεία, ο σχολικός σύμβουλος (μαζί του και οι μέντορες;) θα αποτελούν πια τους «συμβούλους παιδαγωγικής καθοδήγησης»!!!
Φυσικά, απαλλάσσονται πλήρως από τα διδακτικά τους καθήκοντα! Ο διευθυντής πρέπει να είναι ελεύθερος να ελέγχει μέχρι και την ανάσα της σχολικής κοινότητας και την ίδια στιγμή να μπορεί να παίζει το ρόλο του μάνατζερ, να κάνει τις επαφές του για να εξασφαλίσει τα έσοδα της νέας επιχείρησης που λέγεται σχολείο.
Ο δ/ντής  επιβάλλει την αναπλήρωση εκπαιδευτικών που λείπουν, με το να μπαίνουν στη θέση τους, άλλοι εκπαιδευτικοί στα κενά τους. Παραβιάζοντας άμεσα το διδακτικό ωράριο όλων των εκπαιδευτικών. Μάλιστα δηλώνεται ευθύς εξαρχής ότι η άρνηση αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα.
Ο δ/ντής  είναι αρμόδιος και για την χορήγηση πάσης φύσεως άδειας πράγμα που καθιστά τον ρόλο του απόλυτα συνδεδεμένο με την ικανοποίηση στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών των εκπαιδευτικών και θέτοντας ταυτόχρονα ένα πλέγμα εξάρτησης και επιβολής των  «επιθυμιών» του.
 Οι σύλλογοι διδασκόντων περιορίζονται σε συμβουλευτικό ρόλο αφού πλέον δε αποφασίζουν, δεν μετέχουν στο σχολικό συμβούλιο εκτός από ένα εκπρόσωπό τους, και παραβιάζοντας το εργασιακό ωράριο, καλεί ο Δ/ντής για συνεδριάσεις το απόγευμα 5:30 – 8:30 μ.μ.. Η άρνηση συμμετοχής ή η αδικαιολόγητη απουσία αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα.
Ο υποδιευθυντής, ακολουθεί πιστά τις εντολές του δ/ντή ή προϊστάμενου , δεν καθορίζεται ακριβώς από ποιον προτείνεται και σε κάθε περίπτωση οι αρμοδιότητες του καθορίζονται από υπουργική απόφαση. «Φυσικά» έχει το μισό διδακτικό ωράριο και συνδέεται άμεσα με την ευθύνη του ολοήμερου.
Μάλιστα,  ο χρόνος άσκησης καθηκόντων δ/ντή και υποδ/ντή λογίζεται ως χρόνος άσκησης διδακτικών καθηκόντων.
Εισάγεται ο θεσμός της σχολικής ενότητας όπου μετέχουν γειτονικά σχολεία και το συντονιστικό συμβούλιο της σχολικής ενότητας,  με συντονιστή το Δ/ντή του μεγαλύτερου σχολείου ή αυτόν που συγκέντρωσε τα περισσότερα μόρια κατά την διαδικασία αξιολόγησης.
Το Συντονιστικό συμβούλιο μεταξύ άλλων καθορίζει τα όρια των σχολικών μονάδων και φροντίζει για την συμπλήρωση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών των αντίστοιχων σχολικών μονάδων, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για μετακινήσεις μαθητικού πληθυσμού για συμπλήρωση του ορίου στο κάθε τμήμα για τη μετακίνηση των εκπαιδευτικών σε άλλες σχολικές μονάδες για συμπλήρωση του διδακτικού τους ωραρίου. Πράγμα που σημαίνει και το κόψιμο οποιασδήποτε προσπάθειας για αντισταθμιστικής  αγωγής (ενισχυτική διδασκαλία κλπ.)
Αλλάζει το ρόλο των ΠΥΣΠΕ (Περιφερειακό Υπερεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) και το κάνει ΠΥΠΣΕ (Περιφερειακό Υπερεσιακό και Πειθαρχικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης). Ο τρόπος συγκρότησης, λειτουργίας ,σύνθεσης και συμμετοχής αρετών καθορίζεται από Προεδρικό Διάταγμα. Η αλλαγή αυτή αποτελεί και μετατροπή των υπερεσιακών συμβουλίων σε πειθαρχικά, όπου με βάση και το σχέδιο νόμου για το πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων οι εργαζόμενοι δε θα έχουν συμμετοχή σε αυτά.  Δείχνει και την προτεραιότητα της κυβέρνησης για επιβολή ενός κλίματος τρομοκράτησης και φόβου προκειμένου να δημιουργήσει παράλυση και να ανακόψει οποιαδήποτε συλλογική αντίσταση.
Καταργεί τα ΚΕΔΔΥ, και τα μετατρέπει σε υπηρεσία της διεύθυνσης, δείχνοντας για μια ακόμη φορά μετά από την κατάργηση περίπου 30υπηρεσιών που αναφέρονται σε περιπτώσεις ειδικής αγωγής, πως ρίχνει στον Καιάδα τις προσπάθειες χιλιάδων παιδιών και των οικογενειών τους για υποστήριξη των μαθησιακών αδυναμιών τους
 
Οι αυταπάτες τελείωσαν, οι μύθοι καταρρέουν κάτω από το βάρος της νέας καταιγίδας

Το παζλ της αντιδραστικής αντιεκπαιδευτικής επέλασης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ γίνεται όλο και πιο σαφές. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια σαρωτικού χαρακτήρα μετάλλαξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην κατεύθυνση της λειτουργίας του σχολείου ως επιχείρηση. Εκμεταλλευόμενη την κρίση και εφαρμόζοντας το μνημόνιο, προωθεί σήμερα ότι με μένος προσπάθησαν αλλά απέτυχαν, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα τελευταία 20 χρόνια. Οι σημερινές εξελίξεις γράφουν στην ούγια τους ΔΝΤ και Ε.Ε. αλλά και ΟΟΣΑ κι αγγλοσαξωνικό μοντέλο συντηρητικής αναδιάρθρωσης. Η βιαιότητα της επίθεσης, η χρονική σφοδρότητα της,  οφείλεται στον επιτακτικό τρόπο που επιβάλλει το μνημόνιο που υπέγραψαν μεταξύ τους οι συνέταιροι κυβέρνηση, κεφάλαιο, Ε.Ε. και ΔΝΤ.
Το νέο σχολείο είναι βαθιά συντηρητικό, αυταρχικό, συγκεντρωτικό. Ανταποκρίνεται σ’ ένα επιθετικό,  καπιταλιστικό μοντέλο αποκέντρωσης όπου το σχολείο λειτουργεί ως μικρή επιχείρηση, με πρόγραμμα σπουδών που υποτάσσεται στις ανάγκες της αγοράς και επιπλέον αυτοχρηματοδοτούμενο χωρίς σταθερή κεντρική χρηματοδότηση.
  Ένα τέτοιο σχολείο απαιτεί κι ένα αυστηρό, ιεραρχικό κι αξιολογικό μοντέλο για να προχωρήσει.
Όταν το μνημόνιο και η καπιταλιστική κρίση απαγορεύει το «καρότο» ως βασική μέθοδο υποταγής των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, τότε υπάρχει πάντα η εναλλακτική λύση του βούρδουλα. Σ’ αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα. Στο περιβάλλον της γενικευμένης κοινωνικής λεηλασίας, η εκπαιδευτική κοινότητα δε βοά από «πρόθυμους» να υπηρετήσουν το αντιδραστικό νέο σχολείο. Το υπουργείο διαλέγει τον απόλυτο αυταρχισμό για να επιβάλει τις κυρίαρχες επιλογές του κεφαλαίου στην εκπαίδευση.
Αυτό το σχολείο είναι «ανοιχτό» στο μεσαίωνα της αγοράς και κλειστό κι ανίκανο στην ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών στρωμάτων για σύγχρονες υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικές παροχές.
Είναι ανοιχτό στην υποταγή στις ανάγκες των επιχειρήσεων και κλειστό στην αντιμετώπιση των μορφωτικών ελλειμμάτων που δημιουργούν οι κοινωνικές ανισότητες.
Είναι ανοιχτό στην ελαστική εργασία των απλήρωτων ΕΣΠΑ, ανοιχτό στον υποταγμένο πειθαρχημένο εκπαιδευτικό και κλειστό στα δικαιώματα εκπαιδευτικών και μαθητών.
Η αναδιοργάνωση της δομής της εκπαίδευσης, οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, τα σχολεία νέου αναμορφωμένου προγράμματος, οι αλλαγές στο λύκειο και το εξεταστικό, οι αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, η αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση, το νέο μισθολόγιο, ο νόμος για τις προσλήψεις, η επιμόρφωση, ο Καλλικράτης και η αποκέντρωση των υποχρεώσεων, είναι τα βασικά συστατικά της αναδιάρθρωσης.
Οι αντιδραστικές τομές δε σταματούν εδώ. Η ταχύτητά τους καθώς και το κάθε φορά εύρος τους εξαρτάται από τις αντιστάσεις του κινήματος.

Οι «πρόθυμοι» εντός του συνδικάτου

Είναι πολύ φανερή η αναντιστοιχία της σφοδρότητας της επίθεσης με την αντίσταση και τους αγώνες που οργανώνει η ΔΟΕ. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πράσινης και μπλε απόχρωσης είναι συνέταιρος στην επιδρομή στα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η ΠΑΣΚ σε συνεργασία με τη ΔΑΚΕ έχουν οδηγήσει το συνδικάτο στη χειρότερη περίοδο. Ο κλάδος χωρίς στοιχειώδη ενημέρωση για τις εξελίξεις, τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς καμία ουσιαστική αγωνιστική αντίδραση.
ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ σε αγαστή συνεργασία, παίρνουν μαζί όλες τις αποφάσεις, μαζί απουσιάζουν από όλες τις σημαντικές μάχες της περιόδου, από τον αγώνα ενάντια στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα ως τον αγώνα ενάντια στην πλήρη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Άλλωστε δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από τις αποφάσεις που έχει πάρει η πλειοψηφία των ΠΑΣΚ ΔΑΚΕ όπου δεν αναφέρονται καν στην γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για τη πολιτική του μαύρου μπλοκ εξουσίας(ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ,ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ,Ε.Ε., ΣΕΒ, ΜΜΕ), γι’ αυτούς,  για όλα φταίει η διοικητική απορρύθμιση ή «κακές κυρίες» υπουργοί, με απώτερο στόχο να βγάλει λάδι την κυβέρνηση και να ρίξει τις ευθύνες στους υπαλλήλους «όσο ψηλά και να βρίσκονται»

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Δε θα επιτρέψουμε την εκπλήρωση του συμβολαίου θανάτου της ζωής μας. Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε όλα όσα σχεδιάζουν στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, με οριζόντιο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, κόντρα στους πρόθυμους του υποταγμένου συνδικαλισμού.
•    ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ-ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ -  ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ
•    ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
•    ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ – ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ


H έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση

 του σ. Γιώργου Καλημερίδη

Στις αρχές Αυγούστου, κυκλοφόρησε η έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση με τον τίτλο «Μαθητές με υψηλή απόδοση και επιτυχημένοι μεταρρυθμιστές στην εκπαίδευση». Η έκθεση αποτελεί μέρος των συνολικών προτάσεων του ΟΟΣΑ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και των αναγκαίων μέτρων που πρέπει να ληφθούν στο δημόσιο τομέα και τις αγορές  εργασίας για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης. Άρα, οι εκπαιδευτικές προτάσεις του ΟΟΣΑ θα πρέπει να εξεταστούν μέσα από το πρίσμα της γενικής πολιτικής που προτείνουν διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί για τη συνολική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού.
Από αυτήν  άποψη, η εκπαιδευτική παρέμβαση του ΟΟΣΑ έχει και συγκεκριμένη πολιτική στόχευση και ταξικό πρόσημο, παρά την προσπάθεια να  εμφανιστεί, η τελευταία, με όρους απλής προβολής αυτονόητων  μεταρρυθμιστικών πρακτικών που η ανωτερότητά τους έχει κριθεί από την επιτυχημένη εφαρμογή τους σε μια σειρά από χώρες. Η συγκεκριμένη έκθεση, αφενός παρέχει διεθνή νομιμοποίηση στην κυβερνητική επίθεση στο δημόσιο σχολείο, σε μια κρίσιμη συγκυρία για την ταξική αντιπαράθεση στο εκπαιδευτικό πεδίο, η οποία χαρακτηρίζεται από την ψήφιση του νόμου για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και από την υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και αφετέρου λειτουργεί τροχιοδεικτικά, προετοιμάζοντας πολιτικά και ιδεολογικά το έδαφος για την προώθηση συνολικότερων ανατροπών στην κατεύθυνση του σχολείου και του πανεπιστημίου της αγοράς.
Ο ΟΟΣΑ προβάλλει ένα συνολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η ανασυγκρότηση της δομής και των μορφών κρατικού ελέγχου της εκπαίδευσης, με βάση τις αρχές του ιδιωτικοοικονομικού μάνατζμεντ, με σκοπό την εφαρμογή πολιτικών μείωσης του κόστους της παρεχόμενης εκπαίδευσης και ενίσχυσης της ικανότητας του αστικού κράτους να ελέγχει το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης με στόχο την ανταπόκριση των εκπαιδευτικών διαδικασιών στις ανάγκες της διευρυμένης αναπαραγωγής του καπιταλιστικού καταμερισμού της εργασίας. Άρα, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιες επιμέρους αντιλαϊκές-αντιεκπαιδευτικές  ανατροπές, αλλά με μια προσπάθεια συνολικής αλλαγής «εκπαιδευτικού παραδείγματος», καθώς το «νέο» σχολείο οφείλει, όχι μόνο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της αγοράς, αλλά και να υιοθετήσει στο εσωτερικό του, τις ίδιες αρχές της επιχειρηματικότητας και του αγοραίου ανταγωνισμού.

 Υποχρηματοδότηση - σχολική «αυτονομία» και επιθεωρητικός έλεγχος.
Η έκθεση προσδιορίζει, εξαρχής, το γενικό πλαίσιο των μεταρρυθμιστικών της προτεραιοτήτων για την ελληνική εκπαίδευση, πλαίσιο που συγκροτεί ταυτόχρονα και μια συγκεκριμένη στρατηγική αναδιάρθρωσης. Σε περίοδο κρίσης το βασικό ζητούμενο για τους συντάκτες της έκθεσης είναι η αντιμετώπιση των «δυσλειτουργιών» του συστήματος, δηλαδή η συνολική του αποδοτικότητα σε σχέση με τις ανάγκες του κεφαλαίου και τους περιορισμούς της δημοσιονομικής πειθαρχίας και μόνο προοπτικά, εφόσον υπάρξει ανάκαμψη ο στόχος θα πρέπει να είναι η ουσιαστική επένδυση στην εκπαίδευση. Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο ΟΟΣΑ αποδέχεται την προώθηση των συγχωνεύσεων –καταργήσεων σχολικών μονάδων, την υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και την ανάγκη να αυξηθεί η αναλογία των μαθητών ανά τάξη και το εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών, χωρίς να διερευνά, παρά το επιστημονικοφανές ύφος της έκθεσής του, τις συνέπειες ενός τέτοιου προγράμματος από την άποψη της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και  των μορφωτικών ανισοτήτων.
Η αποδοχή της υποχρηματοδότησης δε σχετίζεται, ωστόσο, μόνο με το ζήτημα της ποιότητας της δημόσιας εκπαίδευσης. Συγκροτεί και μια συγκεκριμένη μορφή κοινωνικής πειθάρχησης των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων στους στόχους της κρατικής πολιτικής για την εκπαίδευση. Οι περιορισμένοι πόροι και κυρίως η ανταγωνιστική χρηματοδότηση, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια (ανταπόκριση σε συγκεκριμένους στόχους μάθησης- «επιτυχημένη» αξιολόγηση, αυξημένες εγγραφές μαθητών κτλ) διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον στην κατεύθυνση της κάμψης των συλλογικών αντιστάσεων και της παράλληλης εμπέδωσης επιχειρηματικών συμφερόντων στην παροχή και διεύθυνση του δημόσιου σχολείου. Ταυτόχρονα, προωθείται  μια ιδεολογία χαμηλών προσδοκιών γύρω από το τι πρέπει να περιμένει η κοινωνία από το δημόσιο τομέα γενικά, μετατρέποντας την εκπαίδευση από συλλογικό αγαθό, σε ζήτημα ατομικής ευθύνης, σωστών επιλογών και υπεύθυνης ανταπόκρισης στις απαιτήσεις του συστήματος.
Στο επίκεντρο των αλλαγών βρίσκεται η διαχειριστική αυτονομία των σχολικών μονάδων. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, οι προϋπολογισμοί, η πρόσληψη προσωπικού και η επιμόρφωσή του θα πρέπει να αποκεντρωθούν άμεσα στο πεδίο του σχολείου ή αντίστοιχα σε συμπλέγματα/ ενότητες σχολικών μονάδων ανά περιοχή, προκειμένου να εξασφαλιστεί το κατάλληλο μέγεθος κάθε σχολικής μονάδας και ο «ορθολογικός» τρόπος χρήσης του εκπαιδευτικού προσωπικού. Προοπτικά, η χρηματοδότηση κάθε σχολείου θα πρέπει να βασίζεται στο αριθμό των εγγραφών του, έτσι ώστε να προωθηθεί ο ανταγωνισμός των σχολείων μεταξύ τους για την προσέλκυση «πελατών», δηλαδή των γονιών και των παιδιών τους. Με αυτό τον τρόπο τα «καλά» σχολεία με υψηλές αποδόσεις θα αμείβονται με υψηλότερες εγγραφές, άρα και χρηματοδότηση, ενώ τα λιγότερο επιτυχημένα θα υποχρηματοδοτούνται, θα χάνουν εγγραφές και προοπτικά θα συγχωνεύονται ή θα καταργούνται. Κεντρική φιγούρα στο νέο αυτό τρόπο οργάνωσης της εκπαίδευσης είναι ο διευθυντής μάνατζερ που με τις κατάλληλες ικανότητες διοίκησης εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα της κάθε σχολικής μονάδας, αναζητεί επιπρόσθετους πόρους –χορηγίες, διασφαλίζει την πειθαρχία του εκπαιδευτικού προσωπικού στο «επιχειρησιακό πλάνο ανάπτυξης» του σχολείου και προσπαθεί να προσελκύσει «πελάτες» για το σχολείο του.  
Η διαχειριστική αυτονομία, συνεπώς, των σχολικών μονάδων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, την επιβολή του ανταγωνισμού ως βασικής αρχής για την οργάνωση των εκπαιδευτικών πρακτικών και τη διαμόρφωση μιας συγκαλυμμένης εκπαιδευτικής αγοράς που επιβραβεύει τα «επιτυχημένα» σχολεία, τα οποία βρίσκονται πάντα σε μεσοαστικές περιοχές με αντίστοιχη μαθητική σύνθεση. Η αγορά και το επιχειρηματικό μάνατζμεντ ανάγονται, εν ολίγοις, σε κανονιστικές αρχές ρύθμισης όλου του εκπαιδευτικού συστήματος. Με αυτό τον τρόπο, τα μορφωτικά δικαιώματα επαναπροσδιορίζονται, με όρους αποτελεσματικών καταναλωτικών επιλογών μέσα στο πλαίσιο των διαφοροποιημένων σχολικών αγορών.  
Η διαχειριστική αυτονομία των σχολικών μονάδων προϋποθέτει και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και τον αυστηρό επιθεωρητικό έλεγχο της εργασίας τους. Η αλλαγή στο καθεστώς προσλήψεων (με βάση συνεντεύξεις –πλάνα μαθημάτων, κατάθεση αιτήσεων πρόσληψης ανά σχολείο), η  ανανέωση της επάρκειας των πανεπιστημιακών τίτλων κάθε εκπαιδευτικού μετά από ένα χρονικό διάστημα, η σύνδεση της επιμόρφωσης με τους στόχους του νέου σχολείου και την επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών, η συσχέτιση της αξιολόγησης των μαθητών με το εκπαιδευτικό έργο και ο ατομικός μισθός που θα υπολογίζεται με βάση την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων προσδιορίζουν ένα εξοντωτικό εργασιακό περιβάλλον, με ανταγωνιστικές σχέσεις στο εσωτερικό των ίδιων των εκπαιδευτικών και με πιθανή την προοπτική των απολύσεων, μετά από συνεχείς αρνητικές αξιολογήσεις. Ο «επιτυχημένος» εκπαιδευτικός θα είναι αυτός που θα έχει εκείνες τις  διδακτικές δεξιότητες για να μετατρέψει στους γενικούς στόχους του αναλυτικού προγράμματος σε συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτελέσματα, χωρίς να διερευνά, απαραίτητα, το περιεχόμενο και τις ιδεολογικές προϋποθέσεις αυτών των γενικών στόχων.

Αξιολόγηση – τυποποίηση και ποσοτικοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.  

Η φιλελευθεροποίηση σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων και η διαχειριστική αποκέντρωση, που προβάλλει ο ΟΟΣΑ, συνοδεύονται από προτάσεις για την ενίσχυση του κρατικού ελέγχου στο πεδίο του αναλυτικού προγράμματος.  Ειδικότερα, προτείνουν τη γενίκευση της αυτο-αξιολόγησης, η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί παράλληλα από ένα εξωτερικό σύστημα πολλαπλών ελέγχων και αξιολογήσεων. Θα πρέπει να καθιερωθεί ο εξωτερικός έλεγχος των σχολικών μονάδων από ειδικό σώμα επιθεωρητών κάθε τέσσερα χρόνια και να επιβληθούν εξωτερικές τυποποιημένες αξιολογήσεις μαθητών, σε βασικά στάδια της εκπαίδευσης τους, στα μαθήματα της γλώσσας, των μαθηματικών και των επιστημών, αξιολογήσεις οι οποίες θα πρέπει να συνδέονται άμεσα με την εκτίμηση του έργου τόσο των εκπαιδευτικών, όσο και των σχολείων. Ευρύτερα, προβάλλεται η αναγκαιότητα να υπάρξουν συγκεκριμένα ποσοτικά δεδομένα για κάθε διάσταση της σχολικής και διδακτικής πράξης, προκειμένου να ελέγχεται ο βαθμός επίτευξης των κεντρικών στόχων του αναλυτικού προγράμματος, δεδομένα τα οποία θα πρέπει να δημοσιοποιούνται, συγκροτώντας, παράλληλα, την «αντικειμενική» βάση της γονικής επιλογής σχολείου και της κρατικής επιβράβευσης των «πετυχημένων» σχολείων και εκπαιδευτικών.
Κατά συνέπεια το σχολείο που οραματίζεται ο ΟΟΣΑ είναι ένα σχολείο διαρκών εξετάσεων, ποσοτικών δεδομένων, ταξινομήσεων και δεικτών μέτρησης, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο κρατικός έλεγχος στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, με σκοπό τον προσανατολισμό των εκπαιδευτικών διαδικασιών, συνολικά, στις ανάγκες του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή, αυτή η εμμονή στο ποσοτικό και στα «αντικειμενικά» δεδομένα, ανάγει τα ζητήματα που σχετίζονται με τη σχολική γνώση σε προβλήματα απλής διαχείρισης δεδομένων και αντικειμενικών αξιολογήσεων, έξω από συμφέροντα, συγκρούσεις και ταξικές σχέσεις εξουσίας και ιδεολογικής κυριαρχίας. Η εξεταστικοκεντρική, τεχνοκρατική οπτική του ΟΟΣΑ επιδιώκει να νομιμοποιήσει συγκεκριμένες ταξικά καθοριζόμενες επιλογές στο αναλυτικό πρόγραμμα ως τις μόνες δυνατές και εφαρμόσιμες.
Σε μια άλλη συγκυρία, η έκθεση του ΟΟΣΑ θα ήταν μια ακόμη έκθεση γνωστών νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών εκπαιδευτικών θέσεων. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των προτάσεων του υλοποιείται ήδη από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ . Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη έκθεση προσδιορίζει τους όρους της ταξικής αντιπαράθεσης στο μορφωτικό πεδίο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις ιστορικές ευθύνες της Αριστεράς και ιδιαίτερα της επαναστατικής και ριζοσπαστικής πτέρυγάς της.








ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ


Η ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εκπαιδευτικών Λέσβου καλεί τους εργαζόμενους στην Π.Ε. μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους, σε μαζική ανυπακοή απέναντι στα παλιά και νέα χαράτσια. Κανείς εργαζόμενος, άνεργος, αυτοαπασχολούμενους να μην πληρώσει τις «έκτακτες εισφορές» και τα «ειδικά τέλη».  Η μάχη αυτή δεν είναι ατομική, πρέπει να δοθεί συλλογικά και οργανωμένα. Είναι τμήμα της συνολικότερης πάλης του εργαζόμενου λαού για την ανατροπή της άθλιας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και των συνεταίρων της ΝΔ-ΛΑΟΣ, της τρόικα και του Μεσοπρόθεσμου, της πολιτικής του κεφαλαίου που επιδιώκει να καταργήσει κάθε δικαίωμα φορτώνοντας στους εργαζόμενους και την κοινωνία τα σπασμένα της κρίσης του καπιταλισμού και τα κλεμμένα των κυβερνώντων. Μπορούμε να τους ανατρέψουμε! Όπως φάνηκε και μετά την μαζική και οργισμένη διαδήλωση στη ΔΕΘ, διαμορφώνονται ξανά οι συνθήκες για νέους αγώνες για  πολύ πιο δυνατούς και οργανωμένους από τις ανεργατικές του Ιούνη που είχαν συνδυαστεί με τις καταλήψεις στις πλατείες.
Καλούμε όλα τα σωματεία, τους επιστημονικούς συλλόγους και τις επαγγελματικές ενώσεις, τις φοιτητικές καταλήψεις, τα κινήματα ανυπακοής «δεν πληρώνω», τις λαϊκές συνελεύσεις των πλατειών σε πόλεις και γειτονιές με συλλογικές αποφάσεις να απορρίψουν τα νέα χαράτσια, να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις διαρκείας και να καλύψουν τα μέλη τους στη μη καταβολή τους. Καλούμε κάθε γονιό να σκεφτεί το παρόν και το μέλλον του παιδιού του που θυσιάζεται για να μην θιγούν τα κέρδη των τραπεζών και των άλλων κεφαλαιοκρατών. Για την ανάπτυξη ενός πολύμορφου απεργιακού και αγωνιστικού κινήματος με στόχο την ανατροπή του σφαγείου Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και των υπηρετών τους!

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ – ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΟΛΕΣ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – ΟΛΕΣ / ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ Π.Δ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

του σ. Χρήστου Ρέππα
  
   Το σχέδιο Π.Δ για τη Διοίκηση του νέου σχολείου  που παρουσιάζει το Υπουργείο Παιδείας  είναι ενταγμένο στη συνολική πολιτική, εκπαιδευτική και ευρύτερη, της κυβέρνησης και αποτελεί προσπάθεια εξειδίκευσης της στη διοίκηση της εκπαίδευσης. Πρόκειται για έναν παροξυσμό αυταρχισμού , αντιδημοκρατικότητας και απαξίωσης του όποιου υπολείμματος εργασιακού δικαιώματος που δεν έχει ιστορικό του ανάλογο σε τίποτε άλλο,  παρά μόνο στα Π.Δ της χούντας. Το λεγόμενο νέο σχολείο που προπαγανδίζει εδώ και χρόνια η ηγεσία του ΥΠΔΜΘ δεν είναι  παρά το σχολείο που υπηρετεί το καπιταλιστικό κέρδος , υποτάσσει τα πάντα στη λογική του και την αύξησή του , το ανάγει σε απόλυτη αξία και σκοπό της ζωής. Ένα τέτοιο σχολείο στη λειτουργία του και τη φυσιογνωμία του δεν μπορεί να έχει αποτυπωμένα όλα τα παρακμιακά και αντικοινωνικά στοιχεία της κοινωνίας που υπηρετεί.
      Το νέο σχέδιο Π.Δ για τη διοίκηση της εκπαίδευσης σφραγίζεται από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική στην πιο αντιδραστική της εκδοχή και από την προσπάθεια υλοποίησης του αποκεντρωμένου καλλικρατικού κράτους στην εκπαίδευση. Σχολείο φθηνό, αυταρχικό , αντιδημοκρατικό και υποταγμένο στις απαιτήσεις της αγοράς.
      Αυτό το σχολείο χτίζεται πάνω στη βαθιά απαξίωση όλων των πλευρών και παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας εκπαιδευτικών , μαθητών , γονιών. Θέλει εκπαιδευτικούς απόλυτα απαξιωμένους στον παιδαγωγικό τους ρόλο, ισοπεδωμένους ως προς την εργασιακή τους αξιοπρέπεια , απλά αντικείμενα των εντολών της διοίκησης χωρίς δικαιώματα και καταδικασμένους  ως εργαζόμενους  στη φτώχεια,  να παλεύουν μέσα σε συνθήκες διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, χωρίς πλέον να έχουν ούτε τα στοιχειώδη (π.χ βιβλία). Το νέο σχέδιο Π.Δ προσπαθεί να τους μετατρέψει σ’  άβουλους και υποταγμένους υπαλληλάκους της κρατικής εκπαιδευτικής πολιτικής και της κυρίαρχης ιδεολογίας.  Άβουλους υπαλληλάκους  που θα μεταδίδουν το πνεύμα της υποταγής  στους μαθητές τους και θα τους προετοιμάζουν για να αποδεχτούν ως φυσικό και αιώνιο γεγονός την εκμετάλλευση , τη φτώχεια , την ανεργία καθώς και όλα τ’ άλλα «αγαθά» της αγοραίας καπιταλιστικής κοινωνίας.    
     Γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα μοντέλο διοίκησης που εξαλείφει κάθε στοιχείο εργασιακής δημοκρατίας μέσα στο σχολείο , και να φτιαχτεί ένα σχολείο εργασιακό κάτεργο στο οποίο δεν θα υπάρχει λόγος και φωνή διαφορετική απ’ αυτή του κράτους και της αγοράς. Το μοντέλο διοίκησης που προτείνεται έχει δύο βάθρα για να στηριχτεί: την οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών και τη διοικητική τρομοκρατία, η οποία εμφανίζεται  με όλο και πιο απεχθείς και φασίζουσες μορφές (βλ. εγκύκλιο για την απαγόρευση των πολιτικών συζητήσεων στα σχολεία και την ενεργοποίησή της από τη Διεύθυνση Δ.Ε Πειραιά) Το Π.Δ για τη διοίκηση του σχολείου έχει την προϊστορία του.     
     Το ΠΑΣΟΚ , παρά τη λαϊκίστικη κοινωνική δημαγωγία, του πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια ανατροπής των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την απαξίωση της δημοκρατίας στο σχολείο. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις  πραγματοποίησε στην πρώτη περίοδο της εξουσίας του δεν έφεραν καμιά ουσιαστική δημοκρατία στο σχολείο. Εφάρμοσε μοντέλα τεχνοκρατικής διοίκησης μέσα από τα οποία προσπάθησε να παγιδεύσει τα αιτήματα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης , να εκμαυλίσει το περιεχόμενό τους και να τα μετατρέψει σε στηρίγματα του επιχειρούμενου αστικού εκσυγχρονισμού της δεκαετίας του 80 στην εκπαίδευση. Η αποτυχία της σοσιαλδημοκρατικής του πολιτικής πυροδότησε τις συντηρητικές τάσεις και την άνοδο του νεοσυντηρητικού – νεοφιλελευθέρου ρεύματος  στην ελληνική κοινωνία και εκπαίδευση. Με τη δημιουργία και την προσπάθεια εφαρμογής των Π.Δ του ν.1566/85 εγκαινίασε την προσπάθεια να πνιγεί η εργασιακή δημοκρατία στο σχολείο να υποταχτεί ο παιδαγωγικός ρόλος του εκπαιδευτικού στο πλαίσιο της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας , να δημιουργηθεί ο εκπαιδευτικός που απαρέγκλιτα ακολουθεί το μοντέλο της κρατικής διδακτικής και άβουλα τις επιταγές της διοίκησης. Η αποτυχία της εφαρμογής των Π.Δ του 1566/85 έδωσε τη σκυτάλη στον Κοντογιαννόπουλο και τον Σουφλιά να προχωρήσουν σε ανάλογα εγχειρήματα και η ανατροπή της κυβέρνησής τους επανάφερε και πάλι τη σκυτάλη για ανάλογες επιλογές στο νεοφιλελεύθερο – σημιτικό  ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα Π.Δ της εποχής Αρσένη και όλο το εγχείρημα της λεγόμενης μεταρρύθμισής του επιχείρησαν και πάλι τη βαθιά απαξίωση του εκπαιδευτικού (εργασιακή και παιδαγωγική) Παρά τη μεγάλη αύξηση της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση το εκσυγχρονιστικό – νεοφιλελεύθερο όραμα  για ένα σχολείο απόλυτα υποταγμένο στις απαιτήσεις της αγοράς δεν επιτεύχθηκε, τουλάχιστον στο βαθμό που θα επιθυμούσε η εκσυγχρονιστική εξουσία της εποχής.
      Η σημερινή εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου προσπαθεί να πιάσει το νήμα όλων των προηγούμενων νεοφιλελευθέρων – νεοσυντηρητικών εγχειρημάτων των δεκαετιών του 90 και 2000 και να πάρει τη ρεβάνς  για την αποτυχία τους. Μια ρεβάνς που στοχεύει στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας παιδείας και τη δημιουργία ακραίων συνθηκών εργασιακής γαλέρας στα σχολεία. Μια προσπάθεια οπισθοδρόμησης και σκοταδισμού που ακριβώς εξαιτίας αυτού του προσανατολισμού της έχει ως φυσικό της σύμμαχο την παραδοσιακή δεξιά και , κυρίως, την ακροδεξιά. Απηχεί τη σκοταδιστική και αντιδημοκρατική τους λογική.

      Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων μαζί  με την οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών είναι βασικός πολιτικός στόχος της κυβέρνησης. Το σχέδιο Π.Δ προχωρά την υλοποίηση αυτού του στόχου. Στο σημείο αυτό ο διοικητικός αυταρχισμός φτάνει στο αποκορύφωμά του. Με τη δαμόκλειο σπάθη του πειθαρχικού οι εκπαιδευτικοί εξαναγκάζονται να εργαστούν και πέραν του οκταώρου. Στο άρθρο 18 (παρ.1-2) προβλέπονται δύο εξαιρετικά αυταρχικά μέτρα

«Οι συνεδριάσεις της συνέλευσης των διδασκόντων και οι ενημερωτικές συναντήσεις μεταξύ εκπαιδευτικών και ασκούντων τη γονική μέριμνα των μαθητών  πραγματοποιούνται τις ώρες μεταξύ 17:30 μ.μ. έως και 20:30 μ.μ..  Στις σχολικές μονάδες με κύρια απογευματινή λειτουργία οι δραστηριότητες του πρώτου εδαφίου πραγματοποιούνται τις ώρες μεταξύ 09:30 π.μ. έως και 12:30 μ.μ.. Η παρουσία των εκπαιδευτικών στις ανωτέρω δραστηριότητες είναι υποχρεωτική. Η αδικαιολόγητη απουσία των εκπαιδευτικών και η διενέργεια των ανωτέρω δραστηριοτήτων εντός του διδακτικού ωραρίου της σχολικής μονάδας συνιστούν πειθαρχικά παραπτώματα.»

« Σε περίπτωση απουσίας εκπαιδευτικού η αναπλήρωση στα διδακτικά του καθήκοντα γίνεται με εντολή του διευθυντή από εκπαιδευτικό της ίδιας σχολικής μονάδας, κατά προτίμηση της ίδιας ή συναφούς ειδικότητας, που έχει κενό στο ημερήσιο διδακτικό ωράριο εργασίας του. Η άρνηση συμμόρφωσης στο ανωτέρω εκπαιδευτικό καθήκον συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα»

   Δεν είναι μόνο η θεσμοθέτηση συνθηκών εργασιακής βαρβαρότητας αλλά και η προσπάθεια του Υπουργείου να εξοικονομήσει ώρες και προσωπικό ώστε να κλείσει ακόμη  περισσότερα σχολεία , όπως έκανε και πέρσι με το σχέδιο συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Με τις πρόσφατες κυβερνητικές επιλογές και ο εκπαιδευτικός μετατρέπεται σε κρατικό υπάλληλο που σημαίνει ότι η οργανική του θέση δεν είναι πια στο συγκεκριμένο σχολείο που του είχε δοθεί αλλά γενικά στο κράτος. Αυτό δίνει τη δυνατότητα μεγάλων και συνεχόμενων μετακινήσεων , μετατρέπεται σε κατεξοχήν εργαζόμενο λάστιχο που μπορεί να συμπληρώνει ώρες από σχολείο σε σχολείο ή να μετακινείται και εκτός νομού ανάλογα με τις ανάγκες σε διδακτικό προσωπικό που κανονικά θα έπρεπε να καλύπτεται με διορισμούς μόνιμου προσωπικού. Η πρόσφατη εγκύκλιος του Υ.Π.Δ.Μ.Θ  για το πλεονάζον διδακτικό προσωπικό ακριβώς αυτό το δρόμο για εργασιακή περιπλάνηση και καταστροφή της σταθερής και μόνιμης εργασίας στην εκπαίδευση.  
    Ο Σύλλογος Διδασκόντων ουσιαστικά καταργείται από συλλογικό όργανο διοίκησης και αποφάσεων στο σχολείο.  Στο σημείο αυτό έχει σημασία να προσέξουμε και τη γλωσσική αλλαγή που υιοθετείται στο κείμενο και που ασφαλώς δεν είναι μόνο γλωσσική αλλά αντανακλά τη νέα θεσμική πραγματικότητα που επιδιώκεται να διαμορφωθεί. Αντί του όρου Σύλλογος Διδασκόντων υιοθετείται ο όρος Συνέλευση των Διδασκόντων , μια απλή δηλ. συγκέντρωση των διδασκόντων χωρίς κανένα αποφασιστικό χαρακτήρα και καμιά δύναμη απέναντι στην εξουσία του διευθυντή. Η συνέλευση αυτή δεν είναι όργανο διοίκησης του σχολείου. Μπορεί να συμβάλλει στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής, δηλ. της κρατικής αστικής πολιτικής, να διαπιστώνει και ν΄ αξιολογεί τις σχολικές ανάγκες , ν αποφασίζει για θέματα φοίτησης , να εισηγείται για το είδος της ενδοσχολικής επιμόρφωσης που θα ακολουθηθεί από τη συγκεκριμένη σχολική μονάδα ,  κατανέμει τα μέλη  του σε ομάδες , από τις πέντε αρμοδιότητες που έχει η Συνέλευση των Διδασκόντων μόνο η μία είναι αποφασιστική κι αυτή γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Στην ουσία η Συνέλευση των Διδασκόντων είναι αποψιλωμένη από αποφασιστικές αρμοδιότητες.
    Μετά τη λήξη της συνέλευσης και πάλι τα μέλη της μετατρέπονται σε εξατομικευμένες οντότητες και απλά αντικείμενα των εντολών της διοίκησης. Υιοθετείται το μοντέλο της μονοπρόσωπης συγκεντρωτικής διεύθυνσης  με διευθυντές που θα λειτουργήσουν ως ιμάντες όχι μόνο της διοίκησης και του Υπουργείου αλλά και της αγοράς και των επιχειρηματικών συμφερόντων που θα διαβαίνουν την πόρτα του σχολείου μπροστά στη φτώχεια , την αδυναμία αντιμετώπισης στοιχειωδών αναγκών. Έτσι ο διευθυντής είναι εκτός από διοικητικός προϊστάμενος είναι και οικονομικός μάνατζερ που θα εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση του σχολείου μέσω του δρόμου της ιδιωτικής αγοράς. Θα πρέπει να εξασφαλίσει χορηγούς για το σχολείο , να βρει χρήματα από τους γονείς  και να τους πείσει ότι θα πρέπει πληρώσουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους  μιας και «αγκύλωση» της δημόσιας και δωρεάν αφού συστηματικά υπονομεύτηκε τα περασμένα χρόνια μέσα από την υποχρηματοδότηση και τη μιντιακή συκοφάντηση ήρθε τώρα να πάει περίπατο οριστικό. Η κατάσταση που σήμερα έχει διαμορφωθεί με την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης δημιουργεί σοβαρές προϋποθέσεις για να εξωθηθούν τα πράγματα προς την ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας των σχολείων.
     Ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας σύμφωνα με το σχέδιο  Π.Δ «είναι ο διοικητικός και πειθαρχικός προϊστάμενος», εισηγείται «στο αρμόδιο όργανο την ανάθεση υποχρεωτικών υπερωριών στους εκπαιδευτικούς», και ευθύνεται «για την κατάρτισης της Έκθεσης Αξιολόγησης της σχολικής Μονάδας». Οπλίζεται με τις εξουσίες των προϊσταμένων Γραφείων Εκπαίδευσης και καλείται να λειτουργήσει κατασταλτικά , υλοποιώντας τα κυβερνητικά σχέδια για διάλυση των εργασιακών σχέσεων και της δημόσιας παιδείας. Ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας επίσης  « δεν ασκεί , κατ’ αρχήν διδακτικά καθήκοντα» Αποκόπτεται έτσι εντελώς από το εκπαιδευτικό έργο , χάνει δηλ. την επαφή με την κυριότερη πλευρά της διαδικασίας που διοικεί. Έτσι αποξενώνεται ακόμα περισσότερο από το υπόλοιπο εκπαιδευτικό σώμα και γραφειοκρατικοποιείται. 
     Το σχέδιο Π.Δ για τη διοίκηση της εκπαίδευσης  είναι ένα σημαντικό κομμάτι από παζλ των μικρών και μεγάλων εγκλημάτων που καθημερινά διαπράττει η κυβέρνηση ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση. Ενός παζλ που περιλαμβάνει την εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπως εκφράζεται με τον πρόσφατο Νόμο – Πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι , την προσπάθεια να καταργηθεί η δωρεάν διανομή σχολικού βιβλίου , την εξάπλωση της μαύρης εργασία στην εκπαίδευση , την καλλικρατική αποκέντρωση που θα φορτώσει σιγά – σιγά τα βάρη λειτουργίας των σχολείων  στους γονείς και τους δημότες. Ένα ολόκληρο πλαίσιο ιστορικών κοινωνικών κατακτήσεων πάει να γκρεμιστεί εν μία νυκτί με ύπουλο τρόπο. Αυτό ακριβώς είναι το έργο της σημερινής κυβέρνησης. Και αυτό προϋποθέτει αυταρχισμό , διοικητική καταστολή , πνίξιμο της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας στους χώρους της εκπαίδευσης. Το διοικητικό μοντέλο είναι καθρέπτης των στόχων που προωθούνται για το εκπαιδευτικό σύστημα σε γενικότερο επίπεδο.           
     Το παπανδρεικό ολοκληρωτικό μόρφωμα δίνει σήμερα ένα λυσσαλέο αγώνα εναντίον του κόσμου της εργασίας. Αγώνα με πρωτοφανή ταξικό μίσος για τον λαό  και με απόλυτη προσήλωση στα συμφέροντα του κεφαλαίου , κυρίως στην εγχώρια και διεθνή τοκογλυφία. Είναι αδίστακτο, ανάλγητο  και απόλυτα αποφασισμένο να σπρώξει στο γκρεμό τον κόσμο της εργασίας και της εκπαίδευσης , αφαιρώντας του και το τελευταίο υπόλειμμα κοινωνικής κατάκτησης. Σπέρνει την εξαθλίωση και τη φτώχεια , κυβερνά, όντας μειοψηφία, με το φόβο, το ψέμα και τον πολιτικό εκβιασμό. Στο χώρο της εκπαίδευσης στοχεύει στην ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας παιδείας , τη λειτουργία της οποίας θεωρεί εμπόδιο για την καπιταλιστική κερδοφορία. Η νεοφιλελεύθερη εγκληματική πολιτική του δεν έχει κανένα φραγμό, ηθικό ή πολιτικό, και σταματά εκεί που θα του βάλει φραγμό ο ίδιος ο κόσμος της εργασίας. Αυτό είναι και το μεγάλο ζητούμενο για μας σήμερα.                                                                                                

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΛΕΣ/ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Π/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
«ΜΙΛΤΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ»
Ταχ/κή Δ./νση: Ικτίνου 2
 Μυτιλήνη - Τ.Κ. 81100

                       
    Μ
υτιλήνη 18/09/2011

Τηλέφ:
Fax:
e-mail:    22510-23098
22510-23098
sylpeles@otenet.com    ΠΡΟΣ:    Τα μέλη του Συλλόγου


      

           
 ΘΕΜΑ  :    Έκτακτη Γενική Συνέλευση Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε.Λέσβου


Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
•    Τη Tετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 18.00 θα πραγματοποιηθεί η Έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Μυτιλήνης με τα εξής θέματα:
•    Συζήτηση για την απεργία της 22ης Σεπτεμβρίου που προκήρυξε η ΔΟΕ.
•    Αντιμετώπιση της φοροεισπρακτικής  λαίλαπας της κυβέρνησης ( φόρος αλληλεγγύης, φόρος ακινήτων κλπ)

Την ίδια ημέρα και στις 20.00 θα ακολουθήσει συνάντηση-ενημέρωση του Προέδρου της Σχολικής Επιτροπής Φραγκόπουλου Κωνσταντίνου με τους Διευθυντές-Προϊσταμένους  των σχολικών μονάδων
Το ΔΣ καλεί όλους τους συναδέλφους  :
Να συμμετάσχουν ενεργά στην 24ωρη , προειδοποιητική, απεργιακή κινητοποίηση, της Πέμπτης 22 Σεπτέμβρη 2011 που κήρυξε η Δ.Ο.Ε.

 ΤΟ  Δ .Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Frau Άννα και Herr Άδωνης: το Μαύρο Μέτωπο σε δράση

Δήλωση   
των εκπροσώπων
των Παρεμβάσεων – Κινήσεων - Συσπειρώσεων
στο Δ.Σ της ΔΟΕ
Καλούση Ακρίτα 6974750410
 Παπασπύρου Νίκου 6975308409
 paremvasisdoe@gmail.com,   www.paremvasis.gr




Ο εκπρόσωπος τύπου του Υπουργείου Παιδείας  Άδωνης Γεωργιάδης διαβεβαιώνει: «Παιδιά να ακούτε τους δασκάλους και τους γονείς  και όλα θα πάνε καλά»
Δεν είναι ψέμα, δεν είναι αστείο, δεν είναι αποκύημα της φαντασίας, είναι μια πραγματικότητα.
Η Υπουργός Παιδείας, επισκέφτηκε το 1ο Δ.Σχ. Αγ.Παρασκευής σαν το  φοβητσιάρικο και ύπουλο  ζώο την ύαινα, που είναι έτοιμο να κατασπαράξει και να αρπάξει  ότι έχει απομείνει από τη δωρεάν και δημόσια παιδεία. Μαζί με τον  ακροδεξιό  Άδωνη  Γεωργιάδη και με ομάδα 50 ασφαλιτών και μπράβων, που ακροβολίστηκαν στην αυλή του σχολείου και δίπλα στα πρωτάκια.  Γέμισε το προαύλιο με δίμετρους γραβατωμένους με γουοκι τοκι που είχαν επιστρατευτεί για να προστατεύσουν την υπουργό από τη λαϊκή οργή αλλά και για  να δημιουργήσουν μεταφερόμενους χειροκροτητές. Αλλά η αγανάκτηση των γονιών δεν κάμφθηκε από το μαύρο μέτωπο....
 Όπως οι χειρότεροι εγκληματίες αλλάζουν τα σπίτια κάθε φορά που νιώθουν να κινδυνεύουν έτσι  και η κ. Διαμαντοπούλου άλλαξε και το σχολείο που θα επισκεπτόταν. Στις 7:30 το πρωί της Δευτέρας 12/9/2011 οι εκπαιδευτικοί του 1ου Δ.Σχ. Αγ. Παρασκευής έμαθαν για την επίσκεψη του κλιμακίου των εκπροσώπων του μαύρου μπλοκ εξουσίας, του Herr Άδωνι Γεωργιάδη και της Frau Άννας Διαμαντοπούλου, ενώ ήταν προγραμματισμένη η επίσκεψη στο Ειδικό δημοτικό σχολείο Ιλίου.
Τρόμαξαν  και οι δυο, από τις αυθόρμητες και δικαιολογημένες αντιδράσεις   και τα συνεχή γιουχαΐσματα των γονιών του σχολείου που επισκέφτηκαν . Φοβούνται και οι δυο - οι θερμοί υποστηρικτές του νέου νόμου  για τα ΑΕΙ, οι εμπνευστές της κατάργησης του πανεπιστημιακού  ασύλου που ακόμα και η χούντα των συνταγματαρχών δεν τόλμησε θεσμικά να καταργήσει- από την οργή και αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Τρέμουν μήπως τους παρασύρει και τους δυο σαν ποτάμι η διογκούμενη δυσαρέσκεια που προκαλεί η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και τους ρίξει στους υπονόμους της ιστορίας για να τους ξεβράσει η θάλασσα. Είχαν το θράσος να ψελλίσουν για «πρόσκαιρα προβλήματα που θα επιλυθούν» και συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον στηρίζουν και οι δυο το δόγμα του «νέου» σχολείου της αγοράς, που απαιτεί σχολεία χωρίς δασκάλους, χωρίς βιβλία, χωρίς χρήματα, με δασκάλους να ζουν στα όρια της φτώχειας και της εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης, σχολεία που να βγάζουν παιδιά χωρίς γνώσεις βορά στους νόμους της ζούγκλας της  αγοράς εργασίας, χωρίς δικαιώματα.
Να είναι σίγουροι: το ποτάμι που φουσκώνει από την οργή και την αγανάκτηση των δασκάλων, των καθηγητών, των μαθητών, των  φοιτητών, τους γονιών, των εργαζομένων θα τους παρασύρει και θα τους ξεβράσει σε ένα ωκεανό αποβλήτων όπου θα πνιγούν στη μπόχα και τη δυσωδία που οι ίδιοι δημιούργησαν και υπερασπίζονται.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Persona non grata


Οι εκπαιδευτικοί δε θα γίνουμε κομπάρσοι στην  παράστασή σας…

Για όσους έχουν πάει στρατό, οι χειρότερες αλλά και πιο αστείες αναμνήσεις που τους έρχονται στο νου έχουν να κάνουν με εκείνο το προκλητικό αλλά άρτια σκηνοθετημένο θέατρο που στηνόταν όποτε ένας ανώτερος αξιωματικός επισκεπτόταν μια μονάδα. Τα πάντα τακτοποιούνταν και βάφονταν, ξαφνικά το στρατόπεδο πλημμύριζε από απορρυπαντικά και ήδη ατομικής υγιεινής, οι τουαλέτες και οι θάλαμοι άστραφταν, οι φαντάροι ήταν φρεσκοκουρεμένοι, ξυρισμένοι και με σιδερωμένες στολές, τα όπλα γυαλισμένα, το φαγητό εκλεκτό και … ένα μπουκάλι κρασί σε κάθε τραπέζι. Οι υψηλοί επισκέπτες γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα ότι το καλοστημένο θέατρο δεν είχε καμία σχέση με τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στον στρατό και την καθημερινότητα που βιώνουν οι φαντάροι. Ως γνήσιοι πρωταγωνιστές όμως, κάρφωναν ένα χαμόγελο ικανοποίησης στο στόμα, έβγαζαν έναν δεκάρικο και έφευγαν…
Με ένα αντίστοιχο παράλογο, κυνικό και προκλητικό θέατρο, φαίνεται ότι σκοπεύει να ξεκινήσει την εκπαιδευτική χρονιά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Εδώ και μέρες υπάρχουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες την ημέρα του αγιασμού θα παραστεί στους Φούρνους η υπουργός Παιδείας και όχι μόνο… Ανεξάρτητα από το αν τελικά θα έρθουν στελέχη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου και του τόπου εκείνη την ημέρα στους Φούρνους, η πρόθεσή τους έγινε φανερή από το προκλητικά παραπλανητικό σκηνικό που στήνουν για τις ανάγκες της παράστασής τους, που κινείται στα όρια της γελοιότητας: το Γυμνάσιο βάφτηκε σε δυο μέρες, βιβλία αναζητήθηκαν (από τις διευθύνσεις Π.Ε. και Δ.Ε. Σάμου) παντού προκειμένου να σταλούν στους Φούρνους μήπως και καλυφθούν οι ανάγκες των εκεί σχολείων, ενώ για πρώτη φορά, με προσλήψεις αναπληρωτών, η χρονιά ξεκινάει χωρίς να υπάρχουν στους Φούρνους κενά σε εκπαιδευτικούς. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε είναι αν βρέθηκε η μαθήτρια που θα δώσει την ανθοδέσμη…
Τους ενημερώνουμε ότι εμείς που ζούμε και εργαζόμαστε στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δεν ανήκουμε σε κάποια άλλη καθυστερημένη φυλή που θα μας ξεγελάσουν με «καθρεφτάκια». Γνωρίζουμε καλά ότι τα στελέχη της πολιτικής ηγεσίας θέλουν να «δραπετεύσουν» την ημέρα του αγιασμού σε ένα μικρό νησί επειδή δεν μπορούν να παίξουν το θέατρό τους σε μεγάλα σχολεία της ηπειρωτικής Ελλάδας και τους βεβαιώνουμε ότι και εδώ θα αισθανθούν το ίδιο ανεπιθύμητοι.
Τους ενημερώνουμε ότι όσα ωραία λόγια και να πουν δε θα ξεχάσουμε ούτε στιγμή ότι είναι αυτοί που με την πολιτική τους οικοδομούν την κοινωνία της βαρβαρότητας, των εκατομμυρίων ανέργων της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ότι είναι αυτοί που έχουν σηκώσει τα τελευταία χρόνια αμέτρητες φορές το χέρι τους για να ψηφίσουν νόμους και «συμφωνίες» που υποδουλώνουν και καταστρέφουν το λαό και τον τόπο, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου. Ότι είναι αυτοί που μέσα σε δυο χρόνια θέλουν να καταστρέψουν ότι έχει απομείνει στην δημόσια εκπαίδευση από την πρώτη μέχρι την τελευταία της βαθμίδα. Ότι και να θέλαμε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι την ίδια ακριβώς στιγμή που θα παίζουν το θέατρό τους στους Φούρνους, στην Ικαρία, όπως και αλλού, οι μαθητές (και με αυτή τη λέξη δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για όλους τους μαθητές) δε θα μπορούν να φτάσουν στο σχολείο τους γιατί δεν θα υπάρχουν μεταφορές, όπως άλλωστε συνέβη και πέρσι για ενάμιση μήνα, και ότι ακόμη και να φτάσουν δε θα βρουν βιβλία, όπως και σε όλη την Ελλάδα, αλλά ούτε και δάσκαλο για το ολοήμερο αν το δημοτικό σχολειό τους είναι ολιγοθέσιο.
Τέλος τους ενημερώνουμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θα δεχτούν να γίνουν κομπάρσοι στην παράστασή τους και ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας ώστε και στους Φούρνους να έχουν την υποδοχή που τους αρμόζει.

Τα ΔΣ:  της ΕΛΜΕ Ικαρίας & Φούρνων
                            του Συλλόγου Εκπ/κών Π.Ε. Ικαρίας & Φούρνων