ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

                

Ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός της Ελλάδας με την στήριξη μιας ψοφοδεούς σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ) και μεταλλαγμένων τμημάτων της αριστεράς (ΔΗΜΑΡ), αφού περιόδευσε στις πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού κέντρου εισπράττοντας τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη, επέστρεψε υποσχόμενος περισσότερο πόνο και αίμα για το σύνολο της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Επέστρεψε μεταφέροντας στις αποσκευές του την χωρίς προσχήματα διάλυση και του τελευταίου ίχνους κοινωνικού κράτους αλλά και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Είναι αλήθεια ότι η ελληνική αστική τάξη έχει απόλυτη συνείδηση ότι οι εφεδρείες της εξαντλούνται στην τρικομματική κυβέρνησή Σαμαρά. Είναι αλήθεια ότι στο πρόσωπο ενός μέτριου πολιτικού, η μεγαλοαστική Ελλάδα νοιώθει να παίζει κορώνα-γράμματα την εξουσία της. Από κει και η πειθαρχία και το σιωπητήριο! Από κει και η λυσσώδης προσπάθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ να μετατρέψουν τη σφαλιάρα και τον εξευτελισμό, που υπέστη ο εντολοδόχος τους, σε θρίαμβο!

Η ελληνική αστική τάξη, εξαρτημένη πολιτικά και οικονομικά από την Ε.Ε. και τις κυρίαρχες δυνάμεις μέσα σ’ αυτήν, βρίσκεται σε θέση αδυναμίας απέναντι στους ηγεμονικούς ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς. Γι’ αυτό το ελληνικό κεφάλαιο κάνοντας το στανιό φιλότιμο μεταφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα «σπασμένα» στη ράχη των εργαζόμενων μειώνοντας δραματικά τους μισθούς, καταργώντας ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακρεουργώντας τις εργασιακές σχέσεις. Για δύο μόνο ζητήματα το ελληνικό κεφάλαιο και το πολιτικό προσωπικό του φαίνεται να  δίνουν αυτή την περίοδο μάχη με τους ξένους «εταίρους».

Το πρώτο αφορά τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτή η κορωνίδα του ελληνικού καπιταλισμού – με την οποία στήνονταν σχεδόν όλες οι υπόλοιπες «δουλειές» στην οικονομία – σήμερα κινδυνεύει να περάσει στους ξένους «εταίρους» τους. Γι’ αυτό το Δημόσιο δανείσθηκε και έσωσε τις τράπεζες μέσω τις ανακεφαλαιοποίησης αλλά άφησε την διοίκηση στους ιδιοκτήτες τους για να συνεχίζουν τα γνωστά βρώμικα παιχνίδια τους. Τα χρέη στο λαό, τα κέρδη στο κεφάλαιο. Στα τρία χρόνια του έκτακτου μνημονιακού καθεστώτος οι κρατικές εγγυήσεις προς τις τράπεζες αγγίζουν τα 218 δις ευρώ!!

Το δεύτερο ζήτημα είναι συναφές με το πρώτο και αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις που επιβάλλονται από το Μνημόνιο. Το ελληνικό κεφάλαιο είναι ίσως από τα πιο ευρηματικά παγκοσμίως στο να κάνει μπίζνες με δημόσια χρήματα. Εάν οι δημόσιες επιχειρήσεις ιδιωτικοποιηθούν και μάλιστα καταλήξουν σε ξένους κεφάλαια τότε το ελληνικό κεφάλαιο κινδυνεύει να χάσει αυτές τις χρυσοτόκες όρνιθες. Παζαρεύουν τον δημόσιο πλούτο στοχεύοντας να μην μείνουν έξω από το φαγοπότι, έστω και προσκολλημένοι στο άρμα των μεγάλων ξένων επιχειρηματικών κολοσσών που ετοιμάζονται να λεηλατήσουν τα δημόσια αγαθά (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικούς πόρους, δημόσια γη).  

«ΕΘΝΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ»…  ΜΕ ΜΕΤΡΑ ΣΟΚ!

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον η τριμερής μνημονιακή κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) δεν κρατά πλέον κανένα πρόσχημα παρά τα επικοινωνιακά εσωτερικά ψευτοκαυγαδάκια της. Δεν κρατά καμία από τις προεκλογικές υποσχέσεις της περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και προχωρά στην εφαρμογή του παίρνοντας νέα αντιλαϊκά μέτρα. Επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό προσπαθώντας να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη. Ενισχύουν την ξενοφοβία και το ρατσισμό   με τις επιχειρήσεις  του «Ξένιου Δία» και την ανοχή στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής που δολοφονούν μετανάστες. Παρόλα αυτά γνωρίζουν ότι ο «λογαριασμός» δεν βγαίνει. Γι’ αυτό με τον μπαμπούλα της χρεωκοπίας προχωρούν σε νέες οριζόντιες περικοπές στα εισοδήματα και τα δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων.

Προετοιμάζουν μεθοδικά με διαρροές στον τύπο την πλήρη κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας. Ετοιμάζονται να μειώσουν τον εισαγωγικό μισθό γεγονός που θα επιφέρει μείωση σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια. Στο στόχαστρο και  ο χρόνος της λεγόμενης μισθολογικής ωρίμανσης η οποία θα συνδεθεί άμεσα με τη βαθμολογική εξέλιξη (αύξηση από τα 2 στα 3 έτη για τα χαμηλά κλιμάκια και από τα 3 στα 4 για τα υψηλά). Από τις περικοπές δε γλυτώνουν ούτε τα ελάχιστα εναπομείναντα επιδόματα (π.χ. επίδομα παραμεθορίων).

Ταυτόχρονα μέσω της εφεδρείας – απόλυσης θα ρίξουν στις μυλόπετρες τις ανεργίας 35 – 40 χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους μέχρι το τέλος του χρόνου και περισσότερους από 150.000 ως το 2015. Διογκώνουν την ανεργία τροφοδοτώντας το καθοδικό σπιράλ της ύφεσης που οδηγεί κάθε παραγωγική δομή στην καταστροφή και την κοινωνία στην εξαθλίωση.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Αυτονόητο είναι ότι η λαίλαπα των μέτρων που θα σαρώσει, ότι απέμεινε από τη λεηλασία των προηγούμενων ετών –μισθούς συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, εφάπαξ – δεν θα αφήσει αλώβητη την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Ήδη ο υπουργός παιδείας έχει ανοίξει ολόκληρη τη βεντάλια των πολιτικών του επιλογών:

·      Αποδόμηση του δημόσιου, δωρεάν και καθολικού χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης με ένταση των ταξικών φραγμών και κατηγοριοποιήσεων και φόρτωμα των βαρών για τη λειτουργία των σχολείων στους γονείς.

·      Αξιολόγηση που θα σημάνει μισθολογική καθήλωση, απολύσεις και  παιδαγωγική χειραγώγηση για τους εκπαιδευτικούς και κατηγοριοποίηση μαθητών και σχολείων.

·      Επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα με πρώτο στο στόχαστρο το διδακτικό ωράριο.

·      Φτηνό και υποχρηματοδοτούμενο δημόσιο σχολείο με όλο και λιγότερους μόνιμους εκπαιδευτικούς και γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας, όπως μαρτυρούν οι σχεδόν μηδενικοί διορισμοί φέτος. 

Το κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς θα βρει τα σχολεία στην χειρότερη κατάσταση παρά ποτέ. Τα σχολεία θα ανοίξουν χωρίς εκπαιδευτικούς με χιλιάδες κενά σε δασκάλους, νηπιαγωγούς και ειδικότητες. Το αποδεικνύουν οι διορισμοί 35 νηπιαγωγών και … 5 δασκάλων για  φέτος. Το αποδεικνύουν  Οι 12.500 προσλήψεις αναπληρωτών, που ανακοίνωσε το Υπουργείο και για τις δυο βαθμίδες εκπαίδευσης, που είναι κατά 2.500 λιγότερες από πέρσι. Την τελευταία διετία τα σχολεία άδειασαν στην κυριολεξία από εκπαιδευτικούς, καθώς χάθηκαν περίπου 3.400 οργανικές θέσεις στην Πρωτοβάθμια, χωρίς να υπολογίσουμε τις χαμένες οργανικές εξαιτίας των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων. Οι 3600 συνταξιοδοτήσεις αντικαταστάθηκαν από μόλις 173 διορισμούς.

Την ίδια στιγμή χιλιάδες συνάδελφοί μας της διπλανής τάξης, οι περισσότεροι νέα παιδιά, βλέπουν τον διορισμό να γίνεται άπιαστο όνειρο. Μόνη τους διέξοδο  οι μισές συμβάσεις αναπληρωτών (μειωμένου ωραρίου) και οι ωρομίσθια εργασία μέσω ΕΣΠΑ.  Η εκπαίδευση σταδιακά μετατρέπετε σε κάτεργο ανασφαλούς και κακοπληρωμένης εργασίας. Με όχημα την κρίση επιχειρούν να κάνουν πράξη αυτό που πάντα επιδίωκαν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση. Τον περιορισμό του μόνιμου εκπαιδευτικού και την επικράτηση των ελαστικών μορφών εργασίας.

Οι μισθοί των 600 ευρώ για τους νεοδιόριστους, οι δραστικές περικοπές σε όλα τα κλιμάκια που έφερε το νέο μισθολόγιο αλλά και οι νέες μισθολογικές μειώσεις που ακολουθούν με το πακέτο των 14 δις, δημιουργούν κλίμα ασφυξίας για όλους τους εκπαιδευτικούς. Η άγρια φοροληστεία, η ακρίβεια σε αγαθά πρώτης ανάγκης, η κατάρρευση των προνοιακών δομών (παιδικοί σταθμοί) και η ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέσω του ΕΟΠΥΥ συνθλίβουν ακόμα περισσότερο το εισόδημα μας.

Στο ίδιο πνεύμα περικοπών, για πρώτη χρονιά μετά τον Πόλεμο, τα ταμεία των σχολείων είναι κυριολεκτικά άδεια. Έτσι δεν θα μπορέσουν να καλυφθούν βασικές λειτουργικές ανάγκες (πετρέλαιο, καθαρισμός, γραφική ύλη κ.λπ.). Η αύξηση του ειδικού τέλους κατανάλωσης για το πετρέλαιο θέρμανσης και η αδυναμία των σχολείων να ανταποκριθούν στο οικονομικό κόστος θα μετατρέψει τις σχολικές αίθουσες σε ψυγεία. Την ίδια ώρα οι γονείς  θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, ενώ τους μαστίζει το σάρωμα των μισθών και η ανεργία. Η επιβάρυνση για την λαϊκή οικογένεια θα ενταθεί αυξάνοντας τις ταξικές ανισότητες στην εκπαίδευση.

ΔΟΕ… Ένα φιλήσυχο σωματείο!

Απέναντι σ’ αυτή την γενικευμένη επίθεση, που ο κόσμος της εκπαίδευσης και το δημόσιο σχολείο δέχεται, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ εξαντλεί την «αγωνιστικότητά» της με την προκήρυξη της 24ωρης απεργίας στις 12/9 χωρίς να δημιουργεί τους πολιτικούς όρους για το ξεδίπλωμα ενός παρατεταμένου αγώνα διάρκειας για την ανατροπή της υπόδουλης κυβέρνησης και των πολιτικών που εξαθλιώνουν την εργαζόμενη πλειοψηφία. ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ «αρνούνται» να δουν την μεγάλη εικόνα της δοκιμαζόμενης κοινωνίας και επιλέγουν τον συντεχνιακό απομονωτισμό. Αποστρέφονται την προετοιμασία και την οργάνωση ενός συντονισμένου, γενικού, πολιτικού αγώνα διάρκειας για την νικηφόρα ανατροπή της πολιτικής των δανειακών συμβάσεων, των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, των μεσοπρόθεσμων εφαρμοστικών μέτρων, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, καθώς και της κυβέρνησης που υλοποιεί αυτές τις πολιτικές.

Αρκούνται σε κινητοποιήσεις «εντός ορίων» με χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας και προβάλλουν ένα διεκδικητικό πλαίσιο αναντίστοιχο προς τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Ένα διεκδικητικό πλαίσιο ήττας που προσχωρεί στις θέσεις της κυβέρνησης και διευκολύνει την υλοποίηση της πολιτικής της.  Αρκούνται σε επικοινωνιακούς ακροβατισμούς και αναζητούν μάταια αγωνιστικά εύσημα επιχειρώντας να διασωθούν από την κατρακύλα των κομματικών τους καθοδηγητών (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ). Οι ίδιες παρατάξεις που έβαλαν πλάτη για να περάσει το νέο  μισθολόγιο, εμφανίζονται να αγωνιούν για τους νεοδιόριστους των 570 ευρώ. Την ίδια ώρα, όμως, αρνούνται να στηρίξουν την κινητοποίηση των αδιόριστων στο Υπουργείο Παιδείας. Τσιμουδιά για τα παλαμάκια με τα οποία υποδέχθηκαν τα προγράμματα ΕΣΠΑ που ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στην ελαστική εργασία των νέων συναδέλφων. Ίχνος ντροπής για τη θέση τους για την αξιολόγηση που υποθηκεύει τη μονιμοποίηση και δένει χειροπόδαρα όλους τους εκπαιδευτικούς καθηλώνοντάς τους στους ήδη εξαθλιωμένους μισθούς.

Η αποδοχή από την  πλειοψηφία της ΔΟΕ της αξιολόγησης –χειραγώγησης, που κατηγοριοποιεί τα σχολεία, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς και παραδίδει την εκπαίδευση στα επιχειρηματικά συμφέροντα, δίνει την ευκαιρία στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου να απευθύνεται στην κοινωνία προβάλλοντας την «συναίνεση» των εκπαιδευτικών στα σχέδια της. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ και στο θέμα της αξιολόγησης –όπως πριν ένα χρόνο για το μισθολόγιο – επιλέγει τον δρόμο της προβολής των εκπαιδευτικών ως ιδιαιτερότητας. Η προσδοκία μιας καλής αξιολόγησης που θα βγάλει αλώβητους τους εκπαιδευτικούς είναι αυταπάτη. Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο (ν. 4024) ήδη συνδέει την αξιολόγηση με την βαθμολογική και μισθολογική μας εξέλιξη.  Ενώ σε σχέση με την εφεδρεία οδηγεί σε χιλιάδες απολύσεις σε όλο το δημόσιο και την εκπαίδευση. Τα πρώτα θύματά της θα είναι οι εκπαιδευτικοί που οδεύουν προς την συνταξιοδότηση και συγκριτικά «κοστίζουν» μισθολογικά περισσότερο. Θα ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι και κυρίως οι νέοι συνάδελφοι που θα αντιμετωπίσουν ένα ανασφαλές εργασιακό περιβάλλον με αξιολογικές κρησάρες, εντατική εργασία και μισθούς πείνας.

Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι για το επόμενο διάστημα το μείγμα αξιολόγησης- αύξησης διδακτικού ωραρίου- εφεδρείας θα είναι εκρηκτικό για τον κλάδο. Οι 40 διορισμοί φέτος είναι τροχιοδεικτική βολή, που σημαδεύει το διδακτικό ωράριο. Επιδίωξη για μια δεύτερη ανατροπή των όρων εργασίας μας μετά την περικοπή των μισθών μας. 

Οι Παρεμβάσεις κινήσεις συσπειρώσεις δηλώνουμε την κατηγορηματική αντίθεση μας στην αξιολόγηση τονίζοντας ότι δεν έχουμε απλώς διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τις τεχνικές εφαρμογής της. Δώσαμε και θα δώσουμε όλες τις μάχες για το μπλοκάρισμά της στην πράξη, γιατί αποτελεί ένα κρίσιμο εργαλείο για την επιβολή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, τη χειραγώγηση του μάχιμου εκπαιδευτικού και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου.  Λέμε συνολικά ένα ξεκάθαρο «όχι στην αξιολόγηση» και καλούμε τους συναδέλφους να μην πάρουν μέρος στον ψευδεπίγραφο διαδικτυακό διάλογο του Υπουργείου

«Το ζήτημα πια έχει τεθεί: ή θα εξακολουθήσουμε να γονατίζουμε...

ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους».

Απέναντι στο δόγμα σοκ των μέτρων των μνημονίων του ΔΝΤ και της ΕΕ οφείλουμε να αναπτύξουμε μια συγκρουσιακή συλλογική δράση για να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε με ένα πολιτικό κίνημα που θα αρνείται το χρέος απαιτώντας τη διαγραφή του και την παύση πληρωμών.

Απέναντι στην μαύρη προπαγάνδα της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης οργανώνουμε ένα πολιτικό εργατικό κίνημα που θα διεκδικεί ολόκληρη τη ζωή και θα μπαίνει φραγμός στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε.  Ένα εργατικό κίνημα που θα επιβάλει τη φορολόγηση του πλούτου, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την έξοδο από την ΟΝΕ, το Ευρώ και την ΕΕ.

Μπροστά στη νέα σχολική χρονιά μαζί με όλους τους εργαζόμενους οφείλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης φέρνοντας στο προσκήνιο τις ανάγκες και τα δικαιώματα της μαχόμενης εκπαίδευσης και της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Αξιοποιούμε την άμεση δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα, κόντρα στους χειρισμούς κορυφής των πολιτικών γραφείων, με αυθεντικούς συντονισμούς σωματείων και συνδικάτων.

Μπροστά στην εξαθλίωση της κοινωνίας και τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης ξεπερνούμε τις άνευρες πολιτικές διαμαρτυρίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, τους αποκαθηλώνουμε και δημιουργούμε ένα πλατύ πολιτικό κίνημα που θα οξύνει την ταξική σύγκρουση με συντονισμένες διακλαδικές απεργίας διάρκειας φέρνοντας τον αέρα της ελπίδας και της νίκης στους εργατικούς αγώνες