ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΚΑΙ Η ΓΥΜΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΣΠΗ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Δημοσίου

Σε αδιέξοδο φαίνεται ότι έχει βρεθεί η συνδικαλιστική ηγεσία του ΠΑΜΕ, λόγω της επιμονής της κομματικής καθοδήγησης, ιδιαίτερα στο τελευταίο διάστημα, να παίζουν το ρόλο του κυματοθραύστη των απεργιακών αγώνων.

• Η πρότασή τους για 48ωρες απεργίες, είχε οικτρή τύχη στις Γεν. Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.
• Στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ στις 21/9, «οχυρωμένοι» πίσω από τη δικαιολογία για καλή προετοιμασία των αγώνων (αυτοί που λίγους μήνες πριν, το μεσημέρι της 13ης Μάη, πρότειναν στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ και ψήφισαν μαζί με ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ 24ωρη απεργία για την επόμενη μέρα 14 Μάη για την επιστράτευση, αγνοώντας την κάθετη διαφωνία της ΟΛΜΕ, η οποία ζητούσε απεργία στις 17/5,  την πρώτη μέρα των εξετάσεων), εξήγγειλαν περήφανα, την πρότασή τους για προειδοποιητική 24ωρη πανεργατική απεργία …στα μέσα Οκτώβρη!
• Μέσα στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ στις 21/9, αλλά κι έξω από αυτό, δεν σταμάτησαν να καταγγέλλουν την Ομοσπονδία Διοικ. Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπ/σης, γιατί μετά από αποφάσεις των πρωτοβάθμιων συλλόγων της, πήρε απόφαση για νέα πενθήμερη απεργία, χωρίς τις τυπικές διαδικασίες σύγκλισης των οργάνων της, τις οποίες το ίδιο το ΠΑΜΕ μπλόκαρε.
• Η «συνθετική» τους πρόταση στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ ήταν «48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ, με ανοιχτή ημερομηνία, όποτε βολεύει την κάθε Ομοσπονδία», εκφράζοντας μια πρωτότυπη άποψη για τον τρόπο που πρέπει να συντονιστούν οι αγώνες!
• Παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα –για τον οποίο τελευταία κόπτονται– δεν επιτρέπουν 4 μήνες τώρα, με δικιά τους ευθύνη, τη συγκρότηση προεδρείου και την απεργιακή ενεργοποίηση στο μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στο οποίο υπάρχει πλειοψηφία των δυνάμεων της αριστεράς με πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ!
• Στην Ολομέλεια Προέδρων της ΟΛΜΕ στις 20/9, η καθοδήγηση του ΠΑΜΕ, δούλεψε συστηματικά με μπλοκάκι και μεζούρα, για να μετρήσει αν μεταφέρονται σωστά τα νούμερα και δεν τους «κλέβουν» οι «ύποπτοι» Πρόεδροι (κάποιους από τους οποίους στόλιζε με κοσμητικά επίθετα ενώ τραμπούκισε και μια συναδέλφισσα) μην τυχόν και αποφασιστεί η 5ήμερη απεργία. Και βέβαια δεν επέτρεψαν να δοθούν οι 4 ψήφοι που χρειάζονταν (ήταν 284 και χρειαζόταν 288, οι ψήφοι μιας μικρής ΕΛΜΕ, μ’ άλλα λόγια**) για να βγει η συνέχιση της απεργίας.

Απ’ ότι φαίνεται η τακτική αυτή που έχουν επιλέξει, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη βάση του ΠΑΜΕ.

Γι αυτό το λόγο, στην προσπάθειά τους να κρατήσουν αρραγές το εσωτερικό τους, καταφεύγουν στη γνωστή παλιά μέθοδο της όξυνσης και της καταγγελίας του «εσωτερικού εχθρού του κινήματος», των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων. Έχουν περισσέψει το τελευταίο διάστημα οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί και οι προσωπικές επιθέσεις.

Με αυτήν τη λογική, επέλεξαν και στη συνεδρίαση του Γ.Σ. την ακραία όξυνση. Όταν ο εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων-Κινήσεων –Συσπειρώσεων Ηλίας Σμήλιος, από το βήμα κατήγγειλε την τακτική τους στη συγκεκριμένη συνεδρίαση αλλά και στην Ολομέλεια Προέδρων της ΟΛΜΕ της προηγούμενης μέρας να βάζουν μεζούρα στις απεργιακές αποφάσεις των σωματείων και να προβοκάρουν ασταμάτητα κάθε αριστερή αγωνιστική φωνή (ο ένας πρόεδρος της ΕΛΜΕ είπε κάποτε αυτό, ο άλλος έκανε εκείνο, ο τρίτος «είναι» απεργοσπάστης…), που «θυμίζει ασφαλίτικες  λογικές και δεν έχει καμιά θέση στο συνδικαλιστικό κίνημα», μια μικρή ομάδα τραμπούκων του ΠΑΜΕ με επικεφαλής τους Α. Αρβανιτίδη και Η. Πατίδη, όρμησε εναντίον του φωνάζοντας ,τον πέταξε κάτω από το βήμα και δεν δίστασε να ασκήσει ακόμα και σωματική βία εναντίον του μέχρι να παρέμβουν οι υπόλοιποι Γενικοί Σύμβουλοι. Την ίδια τύχη, παρά λίγο να έχει λίγο αργότερα και ο συνάδελφος Γ.Α. επειδή τόλμησε να κάνει ένα σχόλιο για τους πανηγυρισμούς των τραμπούκων. Ο εκπρόσωπος δε του ΠΑΜΕ Α. Αρβανιτίδης, εκτόξευε συνεχώς απειλές κατά των εκπροσώπων των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων όπως, «αρκετά σας ανεχτήκαμε», «αρκετά σας χαϊδέψαμε», «θα δείτε τι έχετε να πάθετε από δω και πέρα» και άλλα ευγενή σχόλια.

Εμείς δηλώνουμε ότι

Με αυτή την τακτική στηρίζουν την προσπάθεια της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της επίθεσης κεφαλαίου – Ε.Ε. – ΔΝΤ, ενάντια στον λαϊκό ξεσηκωμό, τον συντονισμό των αγώνων και των κλάδων, την πολιτικοποίηση του κινήματος. Μπαίνουν ενάντια στην κλιμάκωση, ειδικά όταν το μαζικό κίνημα πάει να γίνει πολιτικά επικίνδυνο και να προκαλέσει ρήγμα στην κυβέρνηση και την αντιδραστική πολιτική. Συνεισφέρουν στην ηττοπάθεια και στο «δεν μπορούμε», θεωρούν «υπερεπαναστατισμό» την απεργιακή κλιμάκωση και τις μαχητικές μορφές πάλης, απέχουν από τις απεργιακές επιτροπές και τα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων.  Γι αυτό ταυτίζονται στις μορφές πάλης και τις αποφάσεις με ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, έχοντας ως άλλοθι ότι δήθεν διαχωρίζονται στο περιεχόμενο!!! Αντικειμενικά λοιπόν βοηθούν το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά και της τρόϊκα να περνούν τα αντιδραστικά νομοσχέδια όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.

Το πολιτικό πρόβλημα που έχει η γραμμή του ΠΑΜΕ, που καταλήγει να στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά, και να δίνει άλλοθι και χείρα βοηθείας σε ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ για το φρενάρισμα του απεργιακού κύματος, δεν καλύπτεται ούτε με κραυγές περί δήθεν αντικομουνιστών, ούτε με λάσπες περί δήθεν απεργοσπαστών (ας κοιτάξουν αλλού για απεργοσπάστες), ούτε με τραμπουκισμούς.

Οι εργαζόμενοι και το μαζικό κίνημα θα απομονώσουν αυτές τις πρακτικές και θα αποκαλύψουν την πολιτική γύμνια των προτάσεών τους.

Μετά την απόρριψη της πρότασης που εκφράζει τη διάθεση των εργαζόμενων για παρατεταμένο αποφασιστικό απεργιακό αγώνα και 5ήμερη απεργία από την Ολομέλεια των Προέδρων της ΟΛΜΕ αλλά και το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, ο ΑΓΩΝΑΣ  περνά περισσότερο από κάθε άλλη φορά στα χέρια των Γενικών Συνελεύσεων.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος λέει ότι πολλές φορές ξεπεράστηκαν τα «φρένα» του κινήματος κι οι τακτικές τους.

Και τότε, το κίνημα κατέγραψε κάποιες από τις μεγαλύτερες νίκες του!

Οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων-Κινήσεων-Συσπειρώσεων στο Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ

Νίκος Αδαμόπουλος – Ζέτα Μελαμπιανάκη – Ηλίας Σμήλιος