Για την αθώωση του συντρόφου δασκάλου Θ.Αγαπητού και των δυο συνδικαλιστών των ΟΤΑ

Κι ήταν ένα χαμόγελο στον αέρα!

Αντιφεγγίζοντας από στόμα σε στόμα

ετούτο το χαμόγελο του αγωνιστή,

ετούτο το χαμόγελο του κόσμου.

Το ζεστό ψωμί που ταΐζονται τα όνειρα είναι οι αγώνες.

«Δεν πρόκειται να καθίσω σπίτι μου και να βλέπω από την τηλεόραση αυτούς που μας οδηγούν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να αγωνίζομαι».

 Οι τελευταίες φράσεις του συντρόφου μας δασκάλου Θ. Αγαπητού φωτίζουν τους συλλογικούς αγώνες του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος. Την Τετάρτη 28-11-12 στις 8.30 το βράδυ μετά από επτά ώρες ακροαματική διαδικασία το δικαστήριο αθώωσε τους τρεις κατηγορουμένους. Ο δάσκαλος Θ. Αγαπητός και οι συνάδελφοι της Π.Ο.Ε.–Ο.Τ.Α. Σ. Αρβανίτης και Θ. Κυριατζόπουλος αθωώθηκαν για όλες τις κατηγορίες.

Την ίδια μέρα στην είσοδο του δικαστηρίου εκατοντάδες συγκεντρωμένοι δάσκαλοι, καθηγητές, εργαζόμενοι στους δήμους, φοιτητές και πολιτικές συλλογικότητες δονούσαν το δικαστικό μέγαρο με το σύνθημα  ΑΓΩΝΑΣ - ΡΗΞΗ - ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ. Ένωσαν τις φωνές τους μαζί με τις χιλιάδες φωνές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, τα σωματεία και τους πολίτες που συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο, ψηφίσματα, υπογραφές, συγκεντρώσεις, μοτοπορείες.

Την ίδια μέρα οι σκηνές τρομοκρατίας και κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού κατά τα πρότυπα των στρατιωτικών δικαστηρίων επαναλήφθηκαν. Εξονυχιστικοί έλεγχοι, παρεμπόδιση των μαρτύρων και των δικηγόρων να εισέλθουν στο κτίριο. Αποκορύφωμα ήταν να παραταχθούν δυνάμεις καταστολής με ασπίδες, κράνη και γκλομπς στην πόρτα της αίθουσας που γινόταν η δίκη. Μέσα στην αίθουσα οι ένστολοι και οι ασφαλίτες αποτύπωναν την κατεύθυνση της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: κρατική βία και καταστολή απέναντι σε κάθε φωνή που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην πρόνοια.

Όλοι ήσαν εκεί. Συνάδελφοι της μαχόμενης εκπαίδευσης, εκπρόσωποι ομοσπονδιών, πανεπιστημιακοί, φορείς της πόλης, εκπρόσωποι κομμάτων. Όλοι στο πλευρό των συναδέλφων για να βροντοφωνάξουν ότι το δίκιο του αγώνα δε δικάζεται. Σ΄ αυτή τη μάχη της συλλογικότητας η ομοσπονδία μας αρκέστηκε σ’ ένα χλιαρό ψήφισμα που δεν κατήγγειλε την γκανγκστερικού τύπου απαγωγή του Θ. Αγαπητού. Δεν κατήγγειλε την ποινικοποίηση των αγώνων και τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για τη δίωξη. Επέλεξε να αφήσει για  άλλη μια φορά στην ιστορία του κλάδου τα αποτυπώματα της υποταγής στις πολιτικές των μνημονίων, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. που διαλύουν τις ζωές μας. Όμως, μέσα στη αίθουσα και έξω από το κτίριο δινόταν η μάχη ενάντια στη μαζική τρομοκρατία των εργαζομένων με στόχο την καθυπόταξή τους.

Η αθώωση των τριών συναδέλφων αποτελεί σημαντική νίκη της συλλογικότητας και των αγώνων. Στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα σε κάθε εξουσία, ότι το επόμενο διάστημα η πάλη για το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία θα νικήσει την προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε. και της κυβέρνησης για να περάσουν τα μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής που βυθίζουν στην απόλυτη φτώχεια το λαό μας. Στέλνει το μήνυμα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ  ότι ο κόσμος της εργασίας και της εκπαίδευσης θ’ αγωνιστεί με όλες της τις δυνάμεις ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό για να αποτρέψουμε τις απολύσεις, την ανεργία, τις διαθεσιμότητες και την αργία. Για να υπερασπίσουμε το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και τις εργασιακές μας σχέσεις.

Τα λόγια του Θ. Αγαπητού στη επιστολή που απηύθυνε στους μαθητές του και στους γονείς τους συμπυκνώνουν τη στάση κάθε εργαζόμενου, το επόμενο διάστημα, για να αποκαθηλώσουμε την κυβέρνηση και να καταργήσουμε τις πολιτικές των μνημονίων, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. διεκδικώντας τον πλούτο για τον λαό που τον παράγει.

«Κονταίνει τους ανθρώπους η καταφυγή στο ατομικό βόλεμα, στο πρωτόκολλο μιας δημοκρατίας ανάπηρης, η αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω μας. Η ιστορία πρέπει να διαβαίνει περήφανη πάνω στα οράματα για ένα καλύτερο αύριο και όχι να ακυρώνεται με σκυφτά κεφάλια και λυγισμένους κορμούς. Μόνο έτσι μπορώ να κοιτάζω τους γονείς και τους μαθητές μου στα μάτια. Να ελπίζω πως ως ΔΑΣΚΑΛΟΣ θ’ αφήσω ένα χνάρι, για να βρουν το δρόμο τους για ένα καλύτερο  κόσμο».

VENCEREMOS!