ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Σχολεία της ελίτ στο ταξικά διαφοροποιημένο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Με μια φυγή στο πιο αντιδραστικό εκπαιδευτικό παρελθόν επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να απαντήσει στην προσαρμογή της εκπαίδευσης στη νέα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της κρίσης και του μνημονίου.

Ανάμεσα στη σωρεία μέτρων, τα λεγόμενα 800αρια σχολεία του «νέου αναμορφωμένου προγράμματος», τη διοικητική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, την αλλαγή πλαισίου στις μεταθέσεις – αποσπάσεις, το νέο αντιδραστικό ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης, τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων κ.λπ. έχουμε και το νομοσχέδιο για τα πρότυπα σχολεία. Απλώς θυμίζουμε ότι από τα πρώτα μέτρα του ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση το 1981 ήταν η κατάργηση των πρότυπων σχολείων ως σχολεία που προωθούσαν την κατηγοριοποίηση των σχολείων και των μαθητών.

Στο όνομα των χαμηλών δεικτών στον περίφημο διαγωνισμό της ΠΙΖΑ, έναν διαγωνισμό όπου τα κριτήρια, η κατεύθυνση των ερωτημάτων και των δεικτών καθορίζονται από τον ΟΟΣΑ, στο όνομα των διαφοροποιήσεων (ταξικών – οικονομικών – κοινωνικών ξεχνούν να αναφέρουν), επαναφέρουν τα λεγόμενα πρότυπα σχολεία. Δε μιλάμε για τα ήδη υπάρχοντα πειραματικά σχολεία των πανεπιστημίων αλλά για ένα νέο τύπο σχολείου που θα απορροφήσει τα παλιά πειραματικά και θα απευθύνεται στους «άριστους».

Όπως χαρακτηριστικά μιλάει η κυβέρνηση στόχος της  είναι η «ανασύσταση με νέους όρους των πειραματικών σχολείων» . Μετά από αξιολόγηση ένας μικρός αριθμός των πειραματικών σχολείων θα λειτουργήσουν ως πρότυπα πειραματικά σχολεία (ΠΠΣ), προκειμένου «να παρέχουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση ... να υποστηρίξουν το στόχο της αριστείας».

Χαρακτηριστικό του νέου τύπου σχολείου είναι η χρηματοδότησή του «από δωρεές, χορηγίες, κληροδοτήσεις και παροχές τρίτων».Στα πρότυπα σχολεία θα πραγματοποιηθεί «πειραματική» εφαρμογή «των προγραμμάτων σπουδών και μεθόδων διδασκαλίας, εκπαιδευτικού υλικού οποιασδήποτε μορφής, καινοτόμων και δημιουργικών δράσεων, προγραμμάτων αξιολόγησης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολικών μονάδων και νέων μοντέλων διοίκησης και λειτουργίας του σχολείου». Δηλαδή, τα πρότυπα θα λειτουργήσουν ως μέσο διάχυσης στην εκπαίδευση όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Ο βαθμός εφαρμογής αυτών των «καινοτομιών» θα είναι ένας από τους κύριους δείκτες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που θα επιβάλλει και αλλαγές στο μοντέλο διοίκησης του σχολείου, ώστε να προωθείται η ανταγωνιστικότητα και η σύνδεση με την αγορά.

Η ανάγκη αλλαγής επιβάλλεται διότι «το μοντέλο της μαζικής και ομογενούς εκπαίδευσης πρέπει - για επιστημονικούς και πρακτικούς λόγους - να παραχωρήσει τη θέση του στη μαζική αλλά διαφοροποιημένη εκπαίδευση». Η διαφοροποίηση με στόχο και την «αριστεία» προετοιμάστηκε, και ιδεολογικά, μέσα από «επιστημονικές» ημερίδες για τους «χαρισματικούς» μαθητές ή μαθητές με υψηλές «ικανότητες». Σε μια από αυτές που διενεργήθηκε το 2005 από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν οι «επιστημονικοί» λόγοι που επιζητούν και αυτή την κατεύθυνση: «Στα σχολεία του 19ου και πρώτου μισού του 20ού αιώνα - στα δευτεροβάθμια κυρίως σχολεία - φοιτούσε ένα μικρό μέρος του νεανικού πληθυσμού της σχολικής ηλικίας, και μάλιστα αυτό που προερχόταν από ανώτερα οικονομικά στρώματα και είχε ως εκ τούτου διασφαλισμένες τις προϋποθέσεις για υψηλές επιδόσεις... οι μεταπολεμικές πολιτικές εκδημοκρατισμού άλλαξαν την κατάσταση... ως μέσο αναφοράς της διδασκαλίας (έγινε) ο μέσος μαθητής... όμως η παγκοσμιοποίηση, ενίσχυσε το διεθνή ανταγωνισμό. Η καινοτομία της γνώσης ανήγαγε την καινοτομία σε ύψιστη επιδίωξη της κρατικής λειτουργίας... οι χώρες ένιωσαν την ανάγκη να στηριχτούν στο πιο δημιουργικό τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού... τα άτομα με αυξημένες ικανότητες ήρθαν στο προσκήνιο και η εκπαίδευσή τους απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον». Από την εισήγηση του κ Ματθαίου καθηγητή στο ΠΤΔΕ από τους πρωτεργάτες της αντιδραστικής – αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης με  θητεία στα προγράμματα «εξομοίωσης» κ.λπ. Επιδίωξη του κράτους είναι η καινοτομία της γνώσης και αυτή πραγματοποιείται με τον προσανατολισμό της στα άτομα με «ικανότητες».

Σε αυτό το πεδίο εντάσσεται και η λειτουργία των πρότυπων – πειραματικών σχολείων της κ Διαμαντοπούλου. Κορμός των διαφοροποιημένων προγραμμάτων και σχολείων δεν είναι οι όποιες διαφοροποιημένες ανάγκες των μαθητών και της εκπαίδευσης τους, αλλά οι ανάγκες του κεφαλαίου και της αγοράς.

Τα πρότυπα σχολεία θα ορισθούν μετά από αξιολόγηση που θα πραγματοποιηθεί από τη διοικούσα επιτροπή των πρότυπων πειραματικών σχολείων (ΔΕΠΠΣ), που θα καθορίσει και τα κριτήρια επιλογής των υπολοίπων μαθητών που θα φοιτήσουν σε αυτά από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και θα αποφασίζει για την κατ' εξαίρεση εγγραφή στα πρότυπα μαθητών με πιστοποιημένες «ιδιαίτερες ικανότητες» (πώς άραγε;), ενώ η εισαγωγή στο πρότυπο Λύκειο θα γίνεται μετά από εξετάσεις σε τεστ δεξιοτήτων. Σε συνεχείς εξετάσεις και ψυχομετρικά τεστ αμφιβόλου παιδαγωγικής και επιστημονικής εγκυρότητας θα υποβάλλονται οι μαθητές, προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση στα «καλά» σχολεία. Με αυτόν τον τρόπο θα υλοποιηθεί και η απαίτηση του συστήματος: «Αυτοί που έχουν οικονομική δυνατότητα θα εξασφαλίζουν υψηλές επιδόσεις».

Κεντρικό ρόλο στην όλη διαδικασία θα παίζει και η αξιολόγηση σε όλες τις μορφές της. Για παράδειγμα πολλά από τα υπάρχοντα πειραματικά που βρίσκονται θεωρητικά σε σύνδεση με τα πανεπιστήμια ήδη εντάχτηκαν στη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης. Τα πειραματικά που θα λειτουργήσουν ως πρότυπα θα επιλεγούν μετά από αξιολόγηση από τη ΔΕΠΠΣ του φακέλου που θα υποβάλλει το σχολείο, ενώ και μετά τον ορισμό του ως πρότυπο, το σχολείο θα υποβάλλεται σε συνεχείς αξιολογήσεις αναφορικά με το αν εφαρμόζει την εκάστοτε αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική.

Οι εκπαιδευτικοί των πειραματικών σχολείων καλούνται να υποβάλουν φάκελο στο τέλος του σχολικού έτους 2012, προκειμένου να αξιολογηθούν και όσοι κριθούν «ικανοί» παραμένουν στο πρότυπο για πέντε χρόνια. Κριτήρια επιλογής του εκπαιδευτικού  είναι η προφορική συνέντευξη στη ΔΕΠΠΣ, που θα εκτιμά την προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, οι προηγούμενες αξιολογικές εκθέσεις του εκπαιδευτικού και η συμβολή του εκπαιδευτικού σε καινοτόμες δράσεις. Η αξιολόγηση σε όλο της το μεγαλείο!!! Και μάλιστα η αξιολόγηση στην πιο αγοραία της μορφή με κριτήρια και δείκτες που θα καθορίζουν οι χορηγοί, οι πελάτες και η κυβέρνηση. Και για να μην υπάρχουν αυταπάτες, όσοι δεν κριθούν «ικανοί» χάνουν την οργανική τους θέση αλλά και αυτοί που θα κριθούν «πειθήνιοι και ικανοί» τίθονται στη διάθεση της περιφέρειας μετά από δυο αξιολογικές κρίσεις!!! Στην ουσία προαναγγέλλεται και με αυτό τον τρόπο η απόφαση της κυβέρνησης για κατάργηση των οργανικών θέσεων.

Στην ουσία όλες αυτές οι αντιδραστικές και αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, όλη η λογική του σχολείου της διαφοροποίησης και πολλών ταχυτήτων δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού από την κατηγοριοποίηση των μαθητών από μικρή ηλικία ώστε η μαζική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά να γίνει επιλεγμένη εκπαίδευση για λίγους και εκλεκτούς, ενώ για τη συντριπτική πλειοψηφία του φτηνό, ευέλικτο σχολείο της ημιμάθειας να γίνει η υπαρκτή πραγματικότητα.

Για μας  το ενιαίο 12χρονο, δημόσιο, δωρεάν σχολείο, η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά χωρίς ταξικούς, αξιολογικούς φραγμούς, χωρίς κάθετες ή οριζόντιες διαφοροποιήσεις είναι το μόνο σχολείο που εξασφαλίζει τις πραγματικές μαθησιακές, κοινωνικές ανάγκες των παιδιών μας.