Τρέχουν για να σωθούν.
Η μετακίνηση της υπουργού Παιδείας στο υπουργείο ανάπτυξης εκτός από άτακτη φυγή δηλώνει και την προσπάθειά της για να μην έχει την τύχη προηγούμενων υπουργών παιδείας που ούτε καν εκλέχτηκαν βουλευτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του Κοντογιαννόπουλου μετά την δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα, τον Αρσένη μετά το νόμο 2525/97, την Γιαννάκου το 2007 μετά τη μεγαλειώδη απεργία των δασκάλων.
Τα έργα και οι ημέρες της υπουργού
Έντρομη μπροστά σε αυτή την προοπτική η μισητή για όλους τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, υπουργός παιδείας δραπετεύει πριν βουλιάξει το καράβι. Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για την πολιτική επιλογή της μη παροχής των βιβλίων στους μαθητές και παίρνει επάξια τον τίτλο της «υπουργού της φωτοτυπίας», τη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου και την προώθηση του «νέου σχολείου της αγοράς». Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για τους λιγότερους διορισμούς εκπαιδευτικών από την δεκαετία του 50, μια υπουργός παιδείας που πιστή στις αγορές και στους δείκτες της PISA, τις συμφωνίες της Μπολόνια, Λισαβόνας της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ. Και πάνω από όλα μια υπουργός παιδείας μέλος μιας λαομίσητης κυβέρνησης των τραπεζών, του κεφαλαίου, του ΔΝΤ. Πιστή στις επιταγές των μνημονίων, της κοινωνικής βαρβαρότητας, της επίθεσης και διάλυσης των μορφωτικών, κοινωνικών, εργασιακών, ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, της χούντας των αγορών. Μια κυβέρνηση που είναι έτοιμη να «κουρέψει» τα ασφαλιστικά ταμεία και να χάσουν 12 δις €, χρήματα που έχουν δώσει οι εργαζόμενοι και να επαναλάβουν την ιστορία των δομημένων ομολόγων.
Η αντίσταση του εκπαιδευτικού κόσμου
Η πρώην πλέον υπουργός Παιδείας βρήκε απέναντί της το σύνολο της εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι και καθηγητές αντιστάθηκαν και ακύρωσαν την προσπάθειά της να επιβάλλει την αυτοαξιολόγηση των σχολείων, διαφωνούν και δεν υπακούν στις εντολές του υπουργείου για να μετατρέψουν τα σχολεία σε επιχειρήσεις και αντιστέκονται σε οποιαδήποτε προσπάθεια για τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Η πλειοψηφία των πανεπιστημιακών και των φοιτητών ακύρωσαν στη πράξη το νόμο έκτρωμα για τα ΑΕΙ αναγκάζοντας την υπουργό να θέσει στην υπηρεσία της τους διωκτικούς μηχανισμού για να σταματήσει το διογκούμενο κύμα αντίστασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές όχι μόνο την αμφισβητούν αλλά και μετατρέπουν τις παρελάσεις σε εκδηλώσεις της οργής και της αγανάκτησης που συσσωρεύεται εδώ και χρόνια αναγκάζοντας την υπουργό για άλλη μια φορά να κάνει επίδειξη του θατσερικού της αυταρχισμού μιλώντας για άμεση τιμωρία όλων των μαθητών που εμπλέκονται σε τούτες τις εκδηλώσεις.
Ο νέος Υπουργός στην ίδια ρότα
Δε μπορεί κανείς ούτε να περιμένει αλλά ούτε και να ελπίζει τίποτα από την αλλαγή αυτή. Θυμίζουμε ότι ο Μπαμπινιώτης δεν είναι καθόλου τυχαίος. Είναι ο εκφραστής όλων των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, εμπνευστής και σύμβουλος πολλών υπουργών παιδείας που ευθύνονται για την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Η τοποθέτησή του στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας τον εντάσσει αυτόματα ως μέλος της ίδιας κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Υλοποιητής της ίδιας πολιτικής της σφαγής της εκπαίδευσης και του κόσμου της εργασίας. Εξάλλου αυτός είναι που ραπόρτο στην Αμερικάνική πρεσβειά αναδεικνύει τη δυσκολία να εφαρμοστεί ο νέος νόμος λόγω των αντιδράσεων του εκπαιδευτικού κόσμου που συνεχίζει τις αγωνιστικές παραδόσεις όλων των προηγούμενων περιόδων.
Τίποτα δε τους σώνει.
Όποιον ελιγμό και να κάνει η πρώην υπουργός Παιδείας θα έχει την τύχη όλων αυτών που σήμερα μας οδηγούν στο περιθώριο. Θα έχει την τύχη της λαομίσητης κυβέρνησης των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Και αυτή η τύχη συνδέεται άμεσα με τον ιστορικό καιάδα, συνδέεται με την αποβολή από την ιστορία και την κατάταξή τους στις πιο μαύρες σελίδες, μαζί με την χούντα των συνταγματαρχών, τη χούντα του Μεταξά αλλά και τους αντεπαναστάτες κοτζαμπάσηδες της επανάστασης του 1821.
Η μετακίνηση της υπουργού Παιδείας στο υπουργείο ανάπτυξης εκτός από άτακτη φυγή δηλώνει και την προσπάθειά της για να μην έχει την τύχη προηγούμενων υπουργών παιδείας που ούτε καν εκλέχτηκαν βουλευτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του Κοντογιαννόπουλου μετά την δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα, τον Αρσένη μετά το νόμο 2525/97, την Γιαννάκου το 2007 μετά τη μεγαλειώδη απεργία των δασκάλων.
Τα έργα και οι ημέρες της υπουργού
Έντρομη μπροστά σε αυτή την προοπτική η μισητή για όλους τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, υπουργός παιδείας δραπετεύει πριν βουλιάξει το καράβι. Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για την πολιτική επιλογή της μη παροχής των βιβλίων στους μαθητές και παίρνει επάξια τον τίτλο της «υπουργού της φωτοτυπίας», τη διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου και την προώθηση του «νέου σχολείου της αγοράς». Μια υπουργός παιδείας που χρεώνεται για τους λιγότερους διορισμούς εκπαιδευτικών από την δεκαετία του 50, μια υπουργός παιδείας που πιστή στις αγορές και στους δείκτες της PISA, τις συμφωνίες της Μπολόνια, Λισαβόνας της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ. Και πάνω από όλα μια υπουργός παιδείας μέλος μιας λαομίσητης κυβέρνησης των τραπεζών, του κεφαλαίου, του ΔΝΤ. Πιστή στις επιταγές των μνημονίων, της κοινωνικής βαρβαρότητας, της επίθεσης και διάλυσης των μορφωτικών, κοινωνικών, εργασιακών, ασφαλιστικών-συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, της χούντας των αγορών. Μια κυβέρνηση που είναι έτοιμη να «κουρέψει» τα ασφαλιστικά ταμεία και να χάσουν 12 δις €, χρήματα που έχουν δώσει οι εργαζόμενοι και να επαναλάβουν την ιστορία των δομημένων ομολόγων.
Η αντίσταση του εκπαιδευτικού κόσμου
Η πρώην πλέον υπουργός Παιδείας βρήκε απέναντί της το σύνολο της εκπαίδευσης. Οι δάσκαλοι και καθηγητές αντιστάθηκαν και ακύρωσαν την προσπάθειά της να επιβάλλει την αυτοαξιολόγηση των σχολείων, διαφωνούν και δεν υπακούν στις εντολές του υπουργείου για να μετατρέψουν τα σχολεία σε επιχειρήσεις και αντιστέκονται σε οποιαδήποτε προσπάθεια για τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Η πλειοψηφία των πανεπιστημιακών και των φοιτητών ακύρωσαν στη πράξη το νόμο έκτρωμα για τα ΑΕΙ αναγκάζοντας την υπουργό να θέσει στην υπηρεσία της τους διωκτικούς μηχανισμού για να σταματήσει το διογκούμενο κύμα αντίστασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι μαθητές όχι μόνο την αμφισβητούν αλλά και μετατρέπουν τις παρελάσεις σε εκδηλώσεις της οργής και της αγανάκτησης που συσσωρεύεται εδώ και χρόνια αναγκάζοντας την υπουργό για άλλη μια φορά να κάνει επίδειξη του θατσερικού της αυταρχισμού μιλώντας για άμεση τιμωρία όλων των μαθητών που εμπλέκονται σε τούτες τις εκδηλώσεις.
Ο νέος Υπουργός στην ίδια ρότα
Δε μπορεί κανείς ούτε να περιμένει αλλά ούτε και να ελπίζει τίποτα από την αλλαγή αυτή. Θυμίζουμε ότι ο Μπαμπινιώτης δεν είναι καθόλου τυχαίος. Είναι ο εκφραστής όλων των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, εμπνευστής και σύμβουλος πολλών υπουργών παιδείας που ευθύνονται για την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Η τοποθέτησή του στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας τον εντάσσει αυτόματα ως μέλος της ίδιας κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Υλοποιητής της ίδιας πολιτικής της σφαγής της εκπαίδευσης και του κόσμου της εργασίας. Εξάλλου αυτός είναι που ραπόρτο στην Αμερικάνική πρεσβειά αναδεικνύει τη δυσκολία να εφαρμοστεί ο νέος νόμος λόγω των αντιδράσεων του εκπαιδευτικού κόσμου που συνεχίζει τις αγωνιστικές παραδόσεις όλων των προηγούμενων περιόδων.
Τίποτα δε τους σώνει.
Όποιον ελιγμό και να κάνει η πρώην υπουργός Παιδείας θα έχει την τύχη όλων αυτών που σήμερα μας οδηγούν στο περιθώριο. Θα έχει την τύχη της λαομίσητης κυβέρνησης των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Και αυτή η τύχη συνδέεται άμεσα με τον ιστορικό καιάδα, συνδέεται με την αποβολή από την ιστορία και την κατάταξή τους στις πιο μαύρες σελίδες, μαζί με την χούντα των συνταγματαρχών, τη χούντα του Μεταξά αλλά και τους αντεπαναστάτες κοτζαμπάσηδες της επανάστασης του 1821.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου