ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Η διαπλοκή των κυβερνητικών παρατάξεων ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ με τη διοίκηση και αυτούς που κλείνουν σχολειά, πετάνε μαθητές έξω από την εκπαίδευση, βγάζουν σε διαθεσιμότητα και απολύουν εκπαιδευτικούς, εγκαθιστούν μέσω της αξιολόγησης καθεστώς χούντας στην εκπαίδευση είναι κοινό μυστικό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

Την προηγούμενη περίοδο κάτω από τον ξεσηκωμό του κόσμου της εκπαίδευσης ενάντια στην δυσώνυμη αξιολόγηση πήγαν να κρυφτούν ψηφίζοντας τις κινητοποιήσεις. Όμως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι που λέει κι ο σοφός μας λαός.

Από τον περασμένο μήνα η Καίτη Στρατάκη, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου μας εκλεγμένη με τη ΔΑΚΕ είναι και ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ μέλος από το δίδυμο Παπαδανιήλ – Τσολερίδου στο ΠΥΣΠΕ Λέσβου καταπατώντας κάθε ηθικό περιορισμό που θέλει να τηρούνται κάποια προσχήματα, και στο ΔΣ να μην συμμετέχουν, τουλάχιστον επίσημα, εκπρόσωποι της Διοίκησης.

Ως ριζοσπαστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς θέσαμε θέμα ασυμβίβαστου σε ηθικό, πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο και καλέσαμε τη συνάδελφο Στρατάκη να διαλέξει. Ή τη θέση του εκλεγμένου μέλους του ΔΣ ή τη θέση του διορισμένου μέλους του ΠΥΣΠΕ. Μετά από μια βδομάδα σκέψης πήραμε την απάντηση, στη γραμμή Βουλγαράκη, ότι εφόσον είναι νόμιμη αυτή η κατάσταση είναι και ηθική.

Θεωρούμε ότι η παρουσία στις συνεδριάσεις του ΔΣ του Συλλόγου της εκπροσώπου της Διοίκησης θέτει σοβαρό θέμα λειτουργίας του και μάλιστα σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους για τον κλάδο τα τελευταία χρόνια όπου θα δοθούν σημαντικές μάχες.

Ρωτάμε. Η συνάδελφος Στρατάκη στο ΠΥΣΠΕ θα ψηφίζει τις αποφάσεις που στηρίζονται από τη Διοίκηση ή τις αποφάσεις του ΔΣ και των Συνελεύσεων του Συλλόγου; Δεν είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στις δυο ιδιότητες;

Εκτιμούμε ότι η αποδοχή αυτής της κατάστασης συκοφαντεί το συνδικαλιστικό κίνημα και ρίχνει νερό στον μύλο όσων το απαξιώνουν. Έχουμε ευθύνη ιδιαίτερα απέναντι στους νέους συναδέλφους όχι απλά να ξεκαθαρίσουμε τους ρόλους της διοίκησης και του συνδικάτου αλλά και να τους τοποθετήσουμε σε αντίθετους πόλους. Από τη μια μεριά η διοίκηση και οι παρατρεχάμενοί της ως εκπρόσωποι των εργοδοτών κι από την άλλη το συνδικαλιστικό κίνημα και τα όργανά του ως έκφραση των εργαζομένων. Ή παπάς - παπάς ή ζευγάς – ζευγάς. Και τα δυο δεν γίνονται.

Όποια απόφαση και να πάρει τελικά η ΔΑΚΕ εμείς κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν θα αποδεχτούμε αυτή την κατάσταση και θα κάνουμε τα πάντα μέσα κι έξω από το ΔΣ για να μην επικρατήσει ο πολιτικός και συνδικαλιστικός αμοραλισμός στο σύλλογό μας.