Στο Δ.Σ της ΔΟΕ στις 12/10/2011 παίχτηκε το πιο ευφάνταστο; σενάριο υποταγής και συναίνεσης του γραφειοκρατικού, κομματικού, κυβερνητικού και κρατικού συνδικαλισμού.
Από κοινού ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΕΣΑΚ –ΠΑΜΕ σε απόλυτη ταύτιση με τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ψήφισαν μια 48ωρη απεργία χωρίς στόχο και προοπτική. Μάλιστα έχουν το θράσος να κάνουν λόγο για συνέχιση με πρόταση σε Γ.Σ. για 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες όπως το 2006, ενώ την ίδια στιγμή για τις Γενικές Συνελεύσεις που ούτε καθορίζονται χρονικά πότε θα γίνουν, ούτε καθορίζεται χρονικά πότε θα γίνει η ολομέλεια προέδρων που υποτίθεται θα πάρει την απόφαση για συνέχιση ή όχι της απεργίας με βάση τις αποφάσεις των Γ.Σ. Φυσικά, γι’ αυτούς, δεν καθορίζεται και ο χρόνος έναρξης αυτών των 5θήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών θέτοντας την στις ελληνικές Καλένδες.
Είναι φανερό ότι εμπαίζουν για άλλη μια φορά τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία με την επίκληση της απεργίας των 5ημερων επαναλαμβανόμενων. Προσπαθούν να απογοητεύσουν τους συναδέλφους ισχυριζόμενοι συγχρόνως ότι αυτοί «ήθελαν, αλλά αφού σταμάτησαν όλοι και έπεσε το κλίμα και ο κόσμος δεν τράβηξε, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε». Πρέπει να γνωρίζουν πως όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτό γίνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Έτσι γίνονται παρακολουθητές των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, των τριτοβάθμιων εκείνων οργανώσεων που όταν έγιναν γνωστά τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε ο Βενιζέλος 20/9, φρόντισαν να βάλλουν μια 24ωρη απεργία ένα μήνα αργότερα, στις 19/10. Με αυτό τον τρόπο φρόντισαν και οι δύο (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ) να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους τόσο στην ΤΡΟΪΚΑ όσο και στην κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να ανησυχούν από τις αντιστάσεις των εργαζομένων και ότι ανενόχλητοι μπορούν να περάσουν όλα τα μέτρα που θέλουν. Βασική τους επιδίωξη είναι να μπουν στον πάγο να απομονωθούν όλοι εκείνοι οι εργαζόμενοι , όλοι εκείνοι οι κλάδοι που απεργούν και αντιστέκονται κόντρα στη δική τους επιλογή της υποταγής και της συναίνεσης. Στόχος τους είναι η οργή και η αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας να μην εκφραστεί συλλογικά από τα κάτω και με δυναμικές απεργίες που να απαιτούν να φύγουν τώρα κυβέρνηση ΤΡΟΪΚΑ Ε.Ε. και ΔΝΤ. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν ψήφισαν κανένα συντονισμό με κανένα κλάδο απ’ αυτούς που ήδη βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις (ΟΤΑ,ΜΜΜ, καταλήψεις υπουργείων , τελωνειακοί, υπάλληλοι των υπουργείων, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, γιατροί, φοιτητές, μαθητές).
Είναι φανερό ότι όλοι, στην ουσία, σύρθηκαν και στοιχήθηκαν πίσω από ένα «αγωνιστικό» σχέδιο μισό.
Η ΠΑΣΚ γιατί για μια ακόμη φορά: στηρίζει την κυβέρνηση, βάζει τα δυνατά της για να μην πραγματοποιηθεί σε καμία των περιπτώσεων ο συντονισμός με άλλους κλάδους και ιδιαίτερα με τους κλάδους που ήδη βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε μια κρίσιμη και ιστορική περίοδο για το κίνημα όπως είναι αυτή που διανύουμε. Προσφέρει πολύ καλές υπηρεσίες στην κυβέρνηση θέτοντας ακόμη και την απόφαση που πήρε η ΔΟΕ στο απώτερο μέλλον στο όπου, στο όποτε και στο εάν……….
Η ΔΑΚΕ γιατί για μία ακόμη φορά: αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την ΠΑΣΚ μένοντας στα μεγάλα λόγια της «συνέπειας και της συνέχειας του αγώνα» για απεργία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Δείχνει τη δέσμευση της από τη ΝΔ για αντιδράσεις στα επιτρεπτά όρια (όπως φάνηκε και από τη ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ όπου από την απεργία διαρκείας στους διαδρόμους κατέληξε στην απεργία της ΑΔΕΔΥ) .
Η ΕΣΑΚ- ΠΑΜΕ επιβεβαιώνει τα πολιτικά της όρια και τα κινηματικά της αδιέξοδα , φοβούμενη στο αγωνιστικό μέρος – τις μορφές αγώνα να κάνει κάτι διαφορετικό από τη γραφειοκρατία ούτε ακόμη σαν και αυτό όταν αποφάσισε απεργία όπως και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία, χωρίς τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις 17/12/2009.
Από τη μια μεριά ο γραφειοκρατικός κυβερνητικός κρατικός συνδικαλισμός των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ αποδεικνύει για άλλη μια φορά το πόσο χρήσιμη εφεδρεία αποτελεί για το σύστημα, μια εφεδρεία που στόχο έχει να απορροφήσει τους κραδασμούς που γεννά η οργή και η αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης της τρόικας και του ΔΝΤ. Από την άλλη μεριά το ΠΑΜΕ αποδεικνύει πως οι κορώνες περί «ξεπουλημένων και εργοδοτικών οργανώσεων» των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πήγαν περίπατο και άνετα τώρα εντάσσονται σε έναν «αγωνιστικό» σχεδιασμό που δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από αυτό που τις κατηγορούσαν: « οι ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο σύστημα» . Ουσιαστικά, προσφέρει απλόχερα αριστερό άλλοθι στον κυβερνητικό και κρατικό συνδικαλισμό.
Η ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, ανάμεσα στην υποταγή και στην χειραφέτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, επιλέγουν την υποταγή. Γίνονται μέρος τους συστήματος δίνοντας και χρόνο και πολιτική κάλυψη σε αυτή την πολιτική. Γίνονται γρανάζι τους .
Το ΠΑΜΕ, σε αυτή την κρίσιμη και ιστορική περίοδο για το κίνημα, επιλέγει την ανοχή και τη συμπόρευση με τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και όχι την ενίσχυση με όλες του τις δυνάμεις και σε κοινή δράση με τα αγωνιζόμενα τμήματα της τάσης χειραφέτησης της εργαζόμενης πλειοψηφίας με ένα διαφορετικό αγωνιστικό σχεδιασμό όπου οι δυνάμεις της εργασίας θα βρίσκονται στο προσκήνιο με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.
Στην εργαζόμενη πλειοψηφία εκ των πραγμάτων ανατίθεται ο ρόλος της άμμου στα γρανάζια τόσο του γραφειοκρατικού κυβερνητικού κρατικού και κομματικού συνδικαλισμού όσο και στα γρανάζια του μαύρου μπλοκ εξουσίας (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΜΠΑΓΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΣΕΒ, ΜΜΕ) για να ανατρέψουμε την πολιτική της εξαθλίωσης και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Με αυτή την προοπτική οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις πιστεύουμε ότι την επόμενη εβδομάδα πρέπει να γίνει γενικό απεργιακό μπλακ-άουτ, όπου εργαζόμενοι δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε ένα κοινό μέτωπο – τον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα- θα απαιτούν να φύγουν η λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –Ε.Ε –ΔΝΤ και ΤΡΟΪΚΑ. Την βδομάδα 17-21/10 δεν πρέπει να λειτουργεί τίποτα, όλα τα σχολεία, όλες οι υπηρεσίες όλοι οι χώροι δουλειάς να είναι κλειστοί. Θα μετατρέψουμε, με όλες τις δυνάμεις μας, την 48ωρη απεργία στις 19-20/10, σε μάχιμη απεργία για να κατέβουμε στους δρόμους μέχρι να φύγουν αυτοί. Θα αναγκάσουμε την γραφειοκρατία να συρθεί εκ των πραγμάτων με όλους του αγωνιζόμενους και απεργούς κλάδους και να συνεχίσουν την απεργία με την επιδίωξη να τη μετατρέψουμε σε μια μάχιμη γενική πολιτική διακλαδική απεργία διαρκείας με στόχο την ανατροπή της Κυβέρνησης της Ε.Ε., της ΤΡΟΪΚΑ, του ΔΝΤ, για την άρνηση - διαγραφή του χρέους, για να μην ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο σφαγείο, για την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, για να πάρουν όλα τα βάρβαρα μέτρα πίσω, για την ανατροπή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ.
Καλούμε τους συλλόγους, τα συνδικάτα και τις λαϊκές συνελεύσεις να συμπορευθούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Από κοινού ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΕΣΑΚ –ΠΑΜΕ σε απόλυτη ταύτιση με τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ψήφισαν μια 48ωρη απεργία χωρίς στόχο και προοπτική. Μάλιστα έχουν το θράσος να κάνουν λόγο για συνέχιση με πρόταση σε Γ.Σ. για 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες όπως το 2006, ενώ την ίδια στιγμή για τις Γενικές Συνελεύσεις που ούτε καθορίζονται χρονικά πότε θα γίνουν, ούτε καθορίζεται χρονικά πότε θα γίνει η ολομέλεια προέδρων που υποτίθεται θα πάρει την απόφαση για συνέχιση ή όχι της απεργίας με βάση τις αποφάσεις των Γ.Σ. Φυσικά, γι’ αυτούς, δεν καθορίζεται και ο χρόνος έναρξης αυτών των 5θήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών θέτοντας την στις ελληνικές Καλένδες.
Είναι φανερό ότι εμπαίζουν για άλλη μια φορά τους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία με την επίκληση της απεργίας των 5ημερων επαναλαμβανόμενων. Προσπαθούν να απογοητεύσουν τους συναδέλφους ισχυριζόμενοι συγχρόνως ότι αυτοί «ήθελαν, αλλά αφού σταμάτησαν όλοι και έπεσε το κλίμα και ο κόσμος δεν τράβηξε, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε». Πρέπει να γνωρίζουν πως όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτό γίνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Έτσι γίνονται παρακολουθητές των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, των τριτοβάθμιων εκείνων οργανώσεων που όταν έγιναν γνωστά τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε ο Βενιζέλος 20/9, φρόντισαν να βάλλουν μια 24ωρη απεργία ένα μήνα αργότερα, στις 19/10. Με αυτό τον τρόπο φρόντισαν και οι δύο (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ) να δώσουν τα διαπιστευτήρια τους τόσο στην ΤΡΟΪΚΑ όσο και στην κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να ανησυχούν από τις αντιστάσεις των εργαζομένων και ότι ανενόχλητοι μπορούν να περάσουν όλα τα μέτρα που θέλουν. Βασική τους επιδίωξη είναι να μπουν στον πάγο να απομονωθούν όλοι εκείνοι οι εργαζόμενοι , όλοι εκείνοι οι κλάδοι που απεργούν και αντιστέκονται κόντρα στη δική τους επιλογή της υποταγής και της συναίνεσης. Στόχος τους είναι η οργή και η αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας να μην εκφραστεί συλλογικά από τα κάτω και με δυναμικές απεργίες που να απαιτούν να φύγουν τώρα κυβέρνηση ΤΡΟΪΚΑ Ε.Ε. και ΔΝΤ. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν ψήφισαν κανένα συντονισμό με κανένα κλάδο απ’ αυτούς που ήδη βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις (ΟΤΑ,ΜΜΜ, καταλήψεις υπουργείων , τελωνειακοί, υπάλληλοι των υπουργείων, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, γιατροί, φοιτητές, μαθητές).
Είναι φανερό ότι όλοι, στην ουσία, σύρθηκαν και στοιχήθηκαν πίσω από ένα «αγωνιστικό» σχέδιο μισό.
Η ΠΑΣΚ γιατί για μια ακόμη φορά: στηρίζει την κυβέρνηση, βάζει τα δυνατά της για να μην πραγματοποιηθεί σε καμία των περιπτώσεων ο συντονισμός με άλλους κλάδους και ιδιαίτερα με τους κλάδους που ήδη βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις, σε μια κρίσιμη και ιστορική περίοδο για το κίνημα όπως είναι αυτή που διανύουμε. Προσφέρει πολύ καλές υπηρεσίες στην κυβέρνηση θέτοντας ακόμη και την απόφαση που πήρε η ΔΟΕ στο απώτερο μέλλον στο όπου, στο όποτε και στο εάν……….
Η ΔΑΚΕ γιατί για μία ακόμη φορά: αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την ΠΑΣΚ μένοντας στα μεγάλα λόγια της «συνέπειας και της συνέχειας του αγώνα» για απεργία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Δείχνει τη δέσμευση της από τη ΝΔ για αντιδράσεις στα επιτρεπτά όρια (όπως φάνηκε και από τη ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ όπου από την απεργία διαρκείας στους διαδρόμους κατέληξε στην απεργία της ΑΔΕΔΥ) .
Η ΕΣΑΚ- ΠΑΜΕ επιβεβαιώνει τα πολιτικά της όρια και τα κινηματικά της αδιέξοδα , φοβούμενη στο αγωνιστικό μέρος – τις μορφές αγώνα να κάνει κάτι διαφορετικό από τη γραφειοκρατία ούτε ακόμη σαν και αυτό όταν αποφάσισε απεργία όπως και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία, χωρίς τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις 17/12/2009.
Από τη μια μεριά ο γραφειοκρατικός κυβερνητικός κρατικός συνδικαλισμός των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ αποδεικνύει για άλλη μια φορά το πόσο χρήσιμη εφεδρεία αποτελεί για το σύστημα, μια εφεδρεία που στόχο έχει να απορροφήσει τους κραδασμούς που γεννά η οργή και η αγανάκτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης της τρόικας και του ΔΝΤ. Από την άλλη μεριά το ΠΑΜΕ αποδεικνύει πως οι κορώνες περί «ξεπουλημένων και εργοδοτικών οργανώσεων» των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ πήγαν περίπατο και άνετα τώρα εντάσσονται σε έναν «αγωνιστικό» σχεδιασμό που δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από αυτό που τις κατηγορούσαν: « οι ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στο σύστημα» . Ουσιαστικά, προσφέρει απλόχερα αριστερό άλλοθι στον κυβερνητικό και κρατικό συνδικαλισμό.
Η ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, ανάμεσα στην υποταγή και στην χειραφέτηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, επιλέγουν την υποταγή. Γίνονται μέρος τους συστήματος δίνοντας και χρόνο και πολιτική κάλυψη σε αυτή την πολιτική. Γίνονται γρανάζι τους .
Το ΠΑΜΕ, σε αυτή την κρίσιμη και ιστορική περίοδο για το κίνημα, επιλέγει την ανοχή και τη συμπόρευση με τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και όχι την ενίσχυση με όλες του τις δυνάμεις και σε κοινή δράση με τα αγωνιζόμενα τμήματα της τάσης χειραφέτησης της εργαζόμενης πλειοψηφίας με ένα διαφορετικό αγωνιστικό σχεδιασμό όπου οι δυνάμεις της εργασίας θα βρίσκονται στο προσκήνιο με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.
Στην εργαζόμενη πλειοψηφία εκ των πραγμάτων ανατίθεται ο ρόλος της άμμου στα γρανάζια τόσο του γραφειοκρατικού κυβερνητικού κρατικού και κομματικού συνδικαλισμού όσο και στα γρανάζια του μαύρου μπλοκ εξουσίας (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΜΠΑΓΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΣΕΒ, ΜΜΕ) για να ανατρέψουμε την πολιτική της εξαθλίωσης και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Με αυτή την προοπτική οι Παρεμβάσεις-Κινήσεις-Συσπειρώσεις πιστεύουμε ότι την επόμενη εβδομάδα πρέπει να γίνει γενικό απεργιακό μπλακ-άουτ, όπου εργαζόμενοι δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σε ένα κοινό μέτωπο – τον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα- θα απαιτούν να φύγουν η λαομίσητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –Ε.Ε –ΔΝΤ και ΤΡΟΪΚΑ. Την βδομάδα 17-21/10 δεν πρέπει να λειτουργεί τίποτα, όλα τα σχολεία, όλες οι υπηρεσίες όλοι οι χώροι δουλειάς να είναι κλειστοί. Θα μετατρέψουμε, με όλες τις δυνάμεις μας, την 48ωρη απεργία στις 19-20/10, σε μάχιμη απεργία για να κατέβουμε στους δρόμους μέχρι να φύγουν αυτοί. Θα αναγκάσουμε την γραφειοκρατία να συρθεί εκ των πραγμάτων με όλους του αγωνιζόμενους και απεργούς κλάδους και να συνεχίσουν την απεργία με την επιδίωξη να τη μετατρέψουμε σε μια μάχιμη γενική πολιτική διακλαδική απεργία διαρκείας με στόχο την ανατροπή της Κυβέρνησης της Ε.Ε., της ΤΡΟΪΚΑ, του ΔΝΤ, για την άρνηση - διαγραφή του χρέους, για να μην ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο σφαγείο, για την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, για να πάρουν όλα τα βάρβαρα μέτρα πίσω, για την ανατροπή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και του ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ.
Καλούμε τους συλλόγους, τα συνδικάτα και τις λαϊκές συνελεύσεις να συμπορευθούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Ή εμείς ή αυτοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου