Μαχαίρι στους μισθούς και τα δικαιώματά μας

Η επαίσχυντη κυβέρνηση Παπανδρέου με τη συνολική πολιτική της και με το Μεσοπρόθεσμο, που τα πρώτα μέτρα άρχισαν ήδη να εφαρμόζονται, επιδιώκει να φτωχύνει ο λαός, να εκμηδενιστούν τα εργασιακά δικαιώματα, να καταβαραθρωθούν οι συντάξεις και να εκλείψουν οι κοινωνικές παροχές. Στόχος της είναι να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου και να διευκολυνθεί το ξεπούλημα και η οικονομική υποδούλωση της χώρας στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. 

Τι προβλέπει το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός νόμος για τους εκπαιδευτικούς: 1) Με το νόμο 3986/2011 για την εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος επιβλήθηκαν δύο ειδικές εισφορές. Η μία επιβάλλεται με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας και η άλλη με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προβλημάτων του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ). Συγκεκριμένα, με το άρθρο 38 καθιερώνεται «ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας. Η εισφορά αυτή υπολογίζεται σε ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ, καθώς και των υπαλλήλων όλων ανεξαιρέτως των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών και των ΝΠΙΔ». Επίσης «καθιερώνεται ειδική εισφορά των ασφαλισμένων του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων πέραν των προβλεπομένων, υπέρ του Ταμείου. Η εισφορά αυτή υπολογίζεται σε ποσοστό 1% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των δικαιούχων υπαλλήλων του Ταμείου». Αρχικά οι κρατήσεις αυτές είχαν οριστεί ότι θα γίνονται από την 1η Ιούλη 2011, όμως με νέα ρύθμιση σε νόμο που δημοσιεύθηκε πριν λίγες μέρες έχουν αναδρομική ισχύ από την 1η Γενάρη 2011. Πρακτικά τα παραπάνω σημαίνουν ότι, για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος με σύνολο ακαθάριστων αποδοχών μέχρι σήμερα 1.800 ευρώ, θα έχει μείωση 2% = 36 ευρώ και 1% =18 ευρώ, δηλαδή μόνο από το μέτρο αυτό 54 ευρώ. Όμως, λόγω της αναδρομικής ισχύος των κρατήσεων, οι μισθοί των εκπαιδευτικών θα μειωθούν κι άλλο μέχρι να κρατηθεί το σύνολο της ετήσιας εισφοράς. Έτσι, αν οι αναδρομικές κρατήσεις ξεκινήσουν τον Οκτώβρη τότε ο μισθός τους 3 τελευταίους μήνες του 2011 θα μειωθεί ακόμα περισσότερο, αφού θα κρατούνται αναδρομικά οι 9 μήνες που έχουν μεσολαβήσει. Δηλαδή 

9 Χ 54=486 και θα κατανεμηθούν ισόποσα για να εισπραχθούν μαζί με τις εισφορές των 3 τελευταίων μηνών. 486:3=162 + 54=216 ευρώ λιγότερα κάθε μήνα μόνο από το μέτρο αυτό μέχρι και το Δεκέμβρη. 2) Με τη μείωση του αφορολόγητου από τις 12.000 στις 8.000 ένας εκπαιδευτικός χωρίς προστατευόμενα μέλη και με τον ίδιο ακαθάριστο μισθό θα έχει αύξηση της μηνιαίας παρακράτησης φόρου περίπου 33ευρώ. Επειδή και αυτό το μέτρο έχει αναδρομική εφαρμογή από τον Ιούλιο το Σεπτέμβρη θα υπάρχει αύξηση της παρακράτησης κατά 100ευρώ που αντιστοιχεί στους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο και Σεπτέμβριο. 3) Με τη μείωση του κινήτρου απόδοσης κατά 50% θα υπάρχει αναδρομική από τον Ιούλιο μείωση του μισθού 50 ευρώ για κάθε μήνα και θα κρατηθεί τους 3 τελευταίους μήνες, δηλαδή θα υπάρξει μείωση 100ευρώ από Οκτώβρη μέχρι και Δεκέμβρη. Η μηνιαία περικοπή μόνο από τα μέτρα που αναφέρθηκαν είναι: 54+33+50=137 ευρώ. Οι συνολικές μειώσεις για όλη τη χρονιά ξεπερνούν τα 1246 ευρώ (748+198+300) και το μεγάλο μέρος αυτού του ποσού θα καταβληθεί τους τελευταίους 3 μήνες αφού υπάρχει αναδρομική εφαρμογή των μέτρων. Οι μειώσεις αυτές θα είναι μεγαλύτερες γι’ αυτούς που οι ακαθάριστες αποδοχές τους είναι πάνω από τις 18.000 που χρησιμοποιήσαμε ως παράδειγμα. Φυσικά αυτά τα μέτρα που αφορούν τους εκπαιδευτικούς, έρχονται να συμπληρωθούν και με άλλα αποφασισμένα μέτρα που συρρικνώνουν ακόμα περισσότερο το εισόδημα και φτωχαίνουν δραματικά όλο τον κόσμο της εργασίας. Συγκεκριμένα με το φορολογικό ολοκαύτωμα που προωθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου, οι εργαζόμενοι το φθινόπωρο θα υποχρεωθούν να πληρώσουν νέους φόρους ύψους 1,82 δις. ευρώ κι αυτό θα γίνει με τα «πολυεκκαθαριστικά» που άμεσα θα δουν στα γραμματοκιβώτια τους περίπου 3.000.000 νοικοκυριά. Το πιο οδυνηρό από τα πέντε φορολογικά μέτρα είναι η «ειδική εισφορά αλληλεγγύης» που αφορά το συνολικό, πραγματικό ή τεκμαρτό, εισόδημα άνω των 12.000ευρώ και θα υπολογιστεί με συντελεστές από 1% έως 4%. Δηλαδή όποιος έχει φορολογητέο εισόδημα 20.000ευρώ θα πληρώσει 400ευρώ. Σε εισόδημα 25.000 ευρώ, μπαίνει χαράτσι 500 ευρώ, όποιος έχει 50.000 θα δώσει 1500 και η πρώτη δόση θα πρέπει να καταβληθεί έως το τέλος Σεπτέμβρη. Η εξόφληση του ποσού πρέπει να γίνει σε 6 δόσεις και καθεμιά πρέπει να είναι τουλάχιστον 300 ευρώ εκτός της τελευταίας. Δε σταματούν φυσικά εκεί οι «φορο-ληστές» της κυβέρνησης και ετοιμάζουν την αποστολή του «λογαριασμού» για το ΕΤΑΚ του 2009, του ΦΑΠ του 2010 και του ΦΑΠ του 2011. Ταυτόχρονα επιβάλουν νέους φόρους στους συνταξιούχους, μειώνουν από 3% ως και 10% τις επικουρικές συντάξεις, αυξάνουν κατά 10% τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων και πάει λέγοντας. Επειδή με τη «φορο-λύσσα» που τους έχει πιάσει δε σταματούν πουθενά, αύξησαν κατά 10% τον ΦΠΑ (από 13% στο 23%), στα σουβλάκια στους καφέδες, τις τυρόπιττες, τα αναψυκτικά και γενικά σε οτιδήποτε πουλάνε τα κυλικεία, τα εστιατόρια δηλαδή τα μαγαζιά εστίασης. Η αύξηση αυτή, εννοείται θα περάσει αμέσως στον καταναλωτή και τέθηκε σε εφαρμογή από την 1 του Σεπτέμβρη, για να εισπράξουν αμέσως τα κυβερνητικά λαμόγια. Παράλληλα εκτός από τις ήδη μεγάλες μειώσεις που είχαμε την προηγούμενη χρονιά, στους ονομαστικούς μισθούς από τις μειώσεις των επιδομάτων και την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, από την 1η του Ιούλη μπήκαν σε εφαρμογή διατάξεις του εφαρμοστικού νόμου με τις οποίες «παγώνουν» οι ωριμάνσεις, δηλαδή όλοι οι εργαζόμενοι παραμένουν στο μισθολογικό κλιμάκιο που είχαν στις 30 Ιούνη 2011. Καταργούν δηλαδή ακόμα κι αυτές τις μικρές αυξήσεις που προβλέπονται στο ισχύον μισθολόγιο και οφείλονται στη μισθολογική και χρονολογική εξέλιξη του κάθε υπαλλήλου. Αυτή η σκληρή οικονομική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί θα συμπληρωθεί με το νέο μισθολόγιο που όπως ρητά αναφέρει το Μεσοπρόθεσμο «θα μειώσει το συνολικό μισθολογικό κόστος στο δημόσιο, οδηγώντας τους μισθούς στα επίπεδα που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα». Όμως οι ρυθμίσεις όπως φαίνεται, δε θα αφορούν κυρίως το ύψος των αποδοχών, αφού αυτές με τα μέτρα των δύο χρόνων έχουν μειωθεί δραματικά, αλλά τον τρόπο κτήσης του μισθού, τις εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματα. Γι’ αυτό όλο το προηγούμενο διάστημα η συζήτηση για άρση των αδικιών, αυξήσεις στους χαμηλόμισθους εκπαιδευτικούς, υψηλούς βασικούς μισθούς κ.λ.π. που μεθοδευμένα προωθούσαν οι συνδικαλιστές υπάλληλοι της ΔΟΕ, στόχευε στην συγκάλυψη των πραγματικών στόχων που είναι, η αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος, η υποταγή και χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, ο κατακερματισμός και η ελαστικοποίηση. Μύθος και μεθοδευμένη παραπλάνηση αποδεικνύεται το επιχείρημα πως με το μισθολόγιο θα πετύχουν «ίση αμοιβή και ενιαίους μισθούς», αφού με τις ρυθμίσεις που ανακοινώνονται ο μισθός θα είναι ατομικός και θα διαμορφώνεται από το βασικό μισθό και το επίδομα αποδοτικότητας που θα χορηγείται μετά από ένα ατέλειωτο πλέγμα αξιολογήσεων, εντείνοντας τα φαινόμενα διακρίσεων φόβου και υποταγής και μετατρέποντας το μισθό από υποχρέωση του κράτους σε ατομική υπόθεση και ευθύνη. Οι διαφορετικοί-εξατομικευμένοι μισθοί θα είναι παγωμένοι προς τα κάτω αφού βασικός τους στόχος είναι να περιορίσουν τις μισθολογικές δαπάνες. Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί με τη σύνδεση μισθολογικής - βαθμολογικής προαγωγής, με αποτέλεσμα όσο λιγότεροι υπάλληλοι κατορθώνουν να ανεβαίνουν βαθμό τόσο μικρότερες θα είναι οι αυξήσεις μισθών που πρέπει να καταβληθούν. Γι’ αυτό και καταργείται η αυτόματη μισθολογική ωρίμανση και αλλάζει ο τρόπος προαγωγής από το ένα μισθολογικό κλιμάκιο στο άλλο, που συνδέεται, κατά κύριο λόγο, με την βαθμολογική εξέλιξη, βάζοντας ταυτόχρονα πλαφόν στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που θα μπορούν να προάγονται από ένα βαθμολογικό κλιμάκιο στο επόμενο. Καθιερώνονται δηλαδή 6 βαθμολογικά κλιμάκια, αντί για 5 που προβλέπονται σήμερα, και μόνο από το έκτο κλιμάκιο στο πέμπτο θα περνάει το 100% των εργαζομένων μετά τη συμπλήρωση της διετούς δοκιμαστικής περιόδου και της προβλεπόμενης αξιολογικής διαδικασίας μονιμοποίησης. Για τα υπόλοιπα όμως βαθμολογικά κλιμάκια θα εφαρμοστεί κλιμακωτή ποσόστωση. Μόνο 90% των υπαλλήλων που πληρούν τα κριτήρια προαγωγής θα περνάει από τον πέμπτο στον τέταρτο βαθμό, ενώ το ποσοστό μειώνεται σε 80% για τη μετάβαση από τον τέταρτο στον τρίτο βαθμό, 60% από τον τρίτο στον δεύτερο βαθμό και καταλήγει στο 20% των υπαλλήλων που θα παίρνουν το εισιτήριο της ανέλιξης από τον δεύτερο στον πρώτο - ανώτατο - βαθμό. Όσο «άξιοι και ικανοί» είναι όλοι αυτοί που υιοθετούν τις διαδικασίες αξιολόγησης, ελάχιστοί θα εξελίσσονται μισθολογικά και βαθμολογικά. Σημαντική είναι και η αλλαγή με την αποκοπή των υπαλλήλων από την οργανική τους θέση. Με τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις οι υπάλληλοι θα λογίζονται ως υπηρετούντες γενικά στο δημόσιο, ώστε να μπορούν να μετακινούνται από υπηρεσία σε υπηρεσία και να ελαχιστοποιηθούν οι αναγκαιότητες για νέο προσωπικό. Συγκαλύπτοντας την πραγματικότητα, οι κυβερνώντες επιχειρούν να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις ότι κάποιες ομάδες εργαζομένων στο δημόσιο μπορεί και να μη θιγούν από τα νέα μέτρα. Προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από ανέξοδες υποσχέσεις, επιστρατεύοντας το μοντέλο της «προσωπικής διαφοράς». Η κυβερνητική ανακοίνωση θολώνοντας τα νερά αναφέρει ότι: • Στο «νέο θεσμικό πλαίσιο, μέσω μεταβατικών ρυθμίσεων (προσωπική διαφορά) θα ενταχθεί το προσωπικό που υπηρετεί». Συγκεκριμένα: Οι «υψηλόμισθοι» δημόσιοι υπάλληλοι που αμείβονται με ειδικού τύπου επιδόματα, θα συνεχίσουν να τα εισπράττουν μέσω άλλης οδού. Τα επιδόματά τους μετονομάζονται σε «προσωπική διαφορά» και ως εκ τούτου δεν θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται ονομαστικά. Τι σημαίνει αυτή η προσωπική διαφορά; Για παράδειγμα, υπάλληλος με βασικό μισθό 1.000 ευρώ και επίδομα 900 ευρώ, ήτοι συνολικές σημερινές αποδοχές 1900 ευρώ, αν με το νέο μισθολόγιο ενταχθεί σε κλιμάκιο 1.600 ευρώ, θα έχει προσωπική διαφορά 300 ευρώ, δηλαδή το ποσό μεταξύ παλαιών και νέων αποδοχών. Οποιαδήποτε ωρίμανση ή αύξηση παίρνει στη συνέχεια θα μειώνει ισόποσα την προσωπική διαφορά, η οποία κάποια στιγμή θα εξαλειφθεί. Στην προσωπική διαφορά θα μπει «πλαφόν», το οποίο συζητείται να κυμανθεί γύρω στα 500 με 600 ευρώ. Οι υπόλοιπες ομάδες υπαλλήλων θα διατηρήσουν υποτίθεται το υπάρχον καθεστώς αμοιβών, καθώς δεν θα λάβουν κανένα ειδικό επίδομα, παρά μόνο τα βασικά επιδόματα που θα διατηρηθούν για όλους τους παλαιούς υπαλλήλους. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν αίρονται οι υπάρχουσες μισθολογικές διαφοροποιήσεις, διατηρείται η πολιτική των επιδομάτων και των αμοιβών κάτω από το τραπέζι και διαμορφώνεται ένας νέος, αλλά ανάλογος τρόπος με τα σημερινά επιδόματα, για να κρατιούνται καθηλωμένοι και χαμηλοί οι βασικοί μισθοί. Ταυτόχρονα εντείνονται τα φαινόμενα του κατακερματισμού και της λογικής «εγώ να σωθώ και οι άλλοι στον Καιάδα», αφού με το κερασάκι της προσωπικής διαφοράς οι σημερινοί εργαζόμενοι αποδέχονται ένα μισθολόγιο με πολύ χειρότερους όρους και μισθούς για τους νέους υπαλλήλους που θα προσλαμβάνονται από δω και πέρα στο Δημόσιο Και στο θέμα αυτό μας προτρέπουν να πουλήσουμε την επόμενη γενιά για κάποια πρόσκαιρα «30 αργύρια». Τέλος όλοι αυτοί που σήμερα παρουσιάζονται ως «ευνοημένοι» από τη ρύθμιση της προσωπικής διαφοράς» γρήγορα θα καταλάβουν πως η μετατροπή μέρους των τακτικών αποδοχών σε προσωπική διαφορά πολύ εύκολα θα περικοπεί και στη συνέχεια θα καταργηθεί, ανάλογα με τις απαιτήσεις της τρόικας και τις μεσοπρόθεσμες δεσμεύσεις. Συμπερασματικά: Και με το μισθολόγιο η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλει στο δημόσιο τομέα ένα πλήθος μέτρων που θα επιδεινώσουν ραγδαία το βιοτικό μας επίπεδο, θα προωθήσουν την αναγκαστική εντατικοποίηση της εργασίας, το χτύπημα κάθε εργατικού δικαιώματος, τον ανταγωνισμό, το κυνήγι του μπόνους και τη βίαιη εξίσωση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον ελάχιστο κοινό παρανομαστή. Με την αξιολόγηση, τον αυταρχισμό, τον αναγκαστικό ενστερνισμό των στόχων που θέτουν οι πολιτικές ηγεσίες για τον δημόσιο τομέα, τα ιεραρχικά μοντέλα και τις υπερεξουσίες των «χρυσοπληρωμένων» διευθυντικών στελεχών, θέλουν να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν τον κόσμο που αντιστέκεται και διεκδικεί αγωνιστικά τις ανάγκες και τα δικαιώματά του. Κανένας κλάδος ή εργαζόμενος δεν πρόκειται να τη «βολέψει» γιατί η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η οικονομική κρίση και η πρωτοφανούς αγριότητας κυβερνητική επίθεση στο εισόδημα και σ’ όλα τα κοινωνικά δικαιώματα, θα σαρώσει όλους αυτούς που σκύβουν το κεφάλι κι ελπίζουν στην εξαίρεση και στη δικιά τους σωτηρία. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες και να ελπίζουμε ότι έστω και τώρα οι υποταγμένες καθεστωτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ μπορούν να εκφράσουν και να αγωνιστούν πραγματικά για τα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα του κόσμου της εκπαίδευσης. Η κυβερνητική τους κατρακύλα και ο συντεχνιακός τους απομονωτισμός, οδηγούν στη συντριβή και στην αποδοχή τελικά του νέου καθεστώτος οικονομικής και θεσμικής βαρβαρότητας που προωθούν με το μισθολόγιο κυβέρνηση-Ε.Ε και ΔΝΤ. Δε μας μένει άλλος δρόμος από το να πάρουμε τώρα την κατάσταση στα χέρια μας. Να μην περιμένουμε την κατάθεση του νέου μισθολογίου, όπως σχεδιάζει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να διαμαρτυρηθούμε με μια 24ωρα εκφυλισμένη απεργία, αλλά μαζί με το κίνημα των φοιτητών, των χιλιάδων «αγανακτισμένων», να οικοδομήσουμε μέσα στα σωματεία μας την αγωνιστική ενότητα και να διεκδικήσουμε όχι ένα άλλο μισθολόγιο αλλά τον πλούτο που παράγουμε. Να επιχειρήσουμε να αποτελέσει ο κόσμος της εκπαίδευσης τον σπινθήρα που θα βγάλει στο δρόμο τους οργισμένους εργαζόμενους και όλοι μαζί να παλέψουμε για να πάρουμε πίσω ό,τι μας πήραν, για να μη πληρώσουμε την κρίση και το χρέος τους, για μισθούς και συντάξεις στο ύψος των 1400ευρώ έτσι ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, για διεύρυνση και διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Χωρίς αυταπάτες όμως ένα τέτοιο πρόγραμμα στόχων απαιτεί ανατροπή του Μνημονίου, του ΔΝΤ και Ε.Ε. αλλά και της κυβέρνησης που το υλοποιεί και κάθε επίδοξου συνεχιστή της.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ